Auteur: Justmeiself

1 Jaar Justmeiself!!!!!!!

/ Justmeiself / 3 reacties

Jeetje…….. het grote terugblikken is begonnen…….vandaag! Precies vandaag….1 jaar geleden ben ik voor mezelf begonnen. Exact 1 jaar geleden dat ik echt een sprong in het diepe maakte. Wellicht kunnen jullie mijn blogje daarover nog wel herinneren:

https://justmeiself.com/2014/11/25/25-november-2014-de-dag-dat-ik-justmeiself-ondernemer-werd/

En potverdorie WAT een jaar heb ik achter de rug. Een jaar wat me veel meer energie heeft gegeven dan het me gekost heeft…..

Voor mijn gevoel bestaat Justmeiself al veeeeel langer, maar dat is natuurlijk niet zo. Ik krijg vaak de vraag……WAT doe je nou allemaal precies???? Tja…. WAT heb ik het afgelopen jaar zoal gedaan? Ik zal proberen om er een opsomming van te maken, een soort van jaaroverzicht:

  • training voor “nieuwetijds kindercoaching”
  • training “hooggevoelig heel gewoon”
  • Een eigen website en webshop gemaakt.
  • Producten ontworpen voor de webshop.
  • Kinderen en zelfs een aantal volwassenen mogen begeleiden in mijn eigen praktijk.
  • Lezingen en workshops gegeven over mindfulness voor kinderen op het MBO
  • Een werkgroep gestart om een methodiek te ontwikkelen op het gebied van “jezelf zijn” waarmee we regelmatig bij elkaar komen.
  • Een eigen markt georganiseerd (met code oranje ….. dat wel)
  • De relaxkids – trainersopleiding gevolgd en nu bezig met proeflessen en verslagen maken voor de certificering hier van!
  • Op de feelgoodmarket en soulmarket gestaan met mijn eigen spulletjes.
  • Een aantal shop-in shops gevuld met mijn eigen spulletjes.
  • Een wholesalepagina gemaakt voor bedrijven.

Kortom……voor mij een enorm vruchtbaar jaar! En het mooie van alles is, dat ik precies DAT doe waar ik echt voldoening uit haal en voor meer dan 200% met passie aan werk. En is het hard werken?? Ja best wel. Het is vooral veel investeren en blijven zoeken naar een weg die voor jou haalbaar en op den duur rendabel is…… maar zo lang je er meer energie van krijgt dan dat het je kost….. voelt het goed! En het fijne vind ik… dat ik zelf mijn eigen tijd kan in delen en mijn eigen grenzen kan bewaken.

Ik ben nog elke dag blij en dankbaar voor het feit dat ik de kans heb gekregen om ECHT mijn hart te volgen.

Dank je wel voor alle mooie momenten en reacties die ik het afgelopen jaar heb mogen ontvangen. Ik hoop op een heel mooi nieuw Justmeiself jaar! En geloof mij……er zitten nog een heleboel ideetjes in mijn hoofd die er echt nog uit moeten dus jullie horen nog van mij!

 

xxx

Suus

Stelletje Struisvogels

/ Justmeiself / Een reactie plaatsen

Het ziekteverzuim op de werkvloer vanwege burn-out klachten blijft maar stijgen!  Het aantal jongeren met depressieve gedachten en psychische stoornissen blijft maar stijgen! Het aantal kinderen dat overprikkeld raakt blijft maar stijgen! De ziektenkostenpremie (je raad het waarschijnlijk al) blijft maar stijgen!

Deze bovenstaande dingen horen we elke dag! ELKE DAG. Maar wat doen we eraan???? NIKS! Althans naar mijn inziens VEEL TE WEINIG.

Nou ja we doen gewoon alsof het er niet is, of dat we het niet zien, of dat het “de ander” zijn probleem is. Pappen en nathouden totdat het probleem zich verplaatst naar iemand anders. En opmerken, aanspreken of aan de bel trekken……..tja dat gebeurt vaak als het leed al geleden is. “Het zal zichzelf wel oplossen” of “het zal een fase zijn” zijn ook veelgehoorde overwegingen. Maar volgens mij zijn er op dit moment 3 heldere voorbeelden te noemen van situaties die voor eenieder van jullie een bepaalde manier van herkenning oproept.( Misschien wel bij jezelf ;))

Stel je voor….., je zit in groep 6. Je kunt jezelf heel moeilijk concentreren want er zitten nog 29 kinderen in dezelfde ruimte als jij. Je wil heel graag naar de meester of juf luisteren maar je ziet en hoort echt overal bijgeluiden. Je aandacht dwaalt af en je krijgt de informatie niet meer mee die belangrijk voor jou is. Gevolg: je wordt zenuwachtig omdat je niet weet wat je moet doen en je krijgt moeite met de opgaven die je moet maken. Dag in, dag uit. Om vervolgens helemaal overprikkeld thuis te komen en amper een woord uit te kunnen brengen. Resultaten worden slechter, er wordt een handelingsplan gemaakt om je resultaten weer “op te krikken” en er gaan weer een paar weken overheen totdat dit plan ge-evalueerd wordt. Ondertussen haak je steeds weer af wanneer het te druk wordt in je hoofd, omdat je simpelweg niet weet HOE je het weer rustig moet krijgen. Die negatieve ervaring zit in je onderbewust brein en zal bij vergelijkbare situaties opnieuw gaan opspelen.

https://s-media-cache-ak0.pinimg.com/originals/9b/94/f8/9b94f8a364f032d387b94da3009c3b7b.jpg

Als jij als kind al snel overprikkeld raakte of gevoelig was voor spanningen en hier nooit mee om hebt leren gaan doordat je maar “gewoon mee” moest proberen doen, heb je grote kans dat je hier levenslang last van zult ondervinden. Als je altijd maar op je tenen moet lopen en je in allerlei bochten moet wringen om maar mee te kunnen met de rest of met wat er van jou gevraagd wordt, blijft dit altijd lastig.

Kun je jezelf voorstellen hoe dit moet voelen voor jongeren die in een keer blootgesteld worden aan een heleboel nieuwe prikkels en invloeden. Denk aan telefoons, nieuwe mensen om je heen,nieuwe school, lichamelijke veranderingen, alcohol, drugs? Voor heel veel jongeren is dit zo overweldigend, dat ze zelf niet in staat zijn om deze prikkels te verwerken en kunnen hier zelfs serieus depressief of angstig door raken. Het is belangrijk dat dit opgemerkt wordt door de omgeving, maar dat de jongeren zelf ook tools krijgen om zichzelf af te schermen voor al deze invloeden.

Op de werkvloer is het niet anders. Je wil jezelf bewijzen, kunt moeilijk nee zeggen, werkt in de pauzes door, reageert meteen op mailtjes, kortom: je gaat maar door en door en door en gunt je lichaam en geest niet voldoende rust om even te “ontladen” uit de drukte.

Nee, je gaat maar door en neemt zelfs het werk wat niet af is nog mee naar huis zodat je er eigenlijk in je hoofd 24/7 mee bezig bent. (Vaak ook nog in combinatie met de onzekerheid over of je contract al dan niet verlengd zal gaan worden) Op een gegeven moment zul je merken dat je lichaam zoveel prikkels en informatie te verwerken krijgt, dat het af en toe de rem erop gooit en jou een waarschuwing geeft. De kunst is om naar je lichaam te luisteren. Maarja……naar je lichaam luisteren? Hoe doe je dat? Makkelijker gezegd dan gedaan als je dit niet gewend bent. Een paar dagen rustig aan en dan zal het wel weer gaan…….! (*right*)

En daar draait eigenlijk ALLES om. Je lichaam en geest moeten in balans zijn en je moet leren om signalen van je lichaam op te merken en te accepteren, in plaats van de “struisvogel” uit te gaan hangen en je kop in het zand te steken. Totdat je lichaam echt heel hard in gaat grijpen, zodat je geen keus meer hebt en wel rustig aan MOET doen.

Het ongelooflijke aan het bovenstaande verhaal vind ik dat er ZO traag en slecht ingespeeld wordt op deze dingen. Nu moeten kleuters massaal engels gaan leren en met tablets om leren gaan………. Ik weet niet hoe het bij jullie zit, maar mijn kids weten vaak nog beter om te gaan met tablets dan ikzelf. Maar WAAROM wordt er zo weinig gedaan aan het “leren ontspannen dmv ademhalingsoefeningen” het “belang van bewegen” het “geloven in jezelf” het “leren mediteren”? WAAROM zit hier nog steeds een “ZWEVERIGE” stempel op en valt het onder “alternatieve geneeswijzen” ( of nog niet eens ) ?????? Terwijl het elke dag…..dag in…..dag uit, stikt van de signalen. WAAROM zitten de lesroosters van leerkrachten ZO gigantisch vol met didactische vakken, terwijl meer van de helft afhaakt doordat de concentratie weg is??? WAT is het doel? Dat je in groep 8 de vmbo-basisberoeps kinderen nog steeds dezelfde stof aan kunt bieden als de gymnasium kinderen? Dat je ze dezelfde toets laat maken met dezelfde norm?????

Ik zou werkelijk willen dat er een verandering zou plaatsvinden op dit gebied. Geloof mij……..kinderen SCHREEUWEN hier letterlijk om. Kijk eens naar het onderstaande schema uit Relax kids . Deze training ben ik aan het volgen en ik hoop dat dit in de toekomst gewoon standaard in het lesprogramma op de basisschool verweven zit!  Preventief aanpakken van spanningen, daar plukt iedereen in de maatschappij later de vruchten van en dat zou de overheid HANDEN vol geld schelen! Ik hoop van harte dat er heel veel mensen zijn die herkennen wat ik hierboven heb verteld en dat er gauw iets gaat gebeuren…….

Stelletje struisvogels….

 Dank je wel voor het lezen!!
Fijne dag,
Suzanne

Mijlpaalkaarten………leuk maar O zo confronterend voor sommige mensen.

/ Justmeiself / 2 reacties

Op een druilerige ochtend als deze wil ik even een blogje wijden aan een nieuw product wat sinds gisteren online staat in mijn webshop. En niet omdat ik daar nou mega veel reclame voor wil maken, maar gewoon om mensen die dit lezen even te laten nadenken. Want daar houd ik van ……. mensen die nadenken. ( niet te veel uiteraard, maar dingen vanuit een ander perspectief zien is nooit verkeerd)

Ik wil het deze ronde hebben over de mijlpaalkaarten……. je kent ze vast wel…… Instagram staat er vol mee…..schattige baby’s die voor het eerst omgerold zijn en die op de foto worden gezet met zo’n leuke kaart waar deze gebeurtenis op staat. De datum kan erbij gezet worden…..zodat je later altijd terug kunt denken aan deze mooie momenten. Erg leuk bedacht.

Ikzelf bedacht deze mijlpaalkaarten voor kleuters….. De kleuterkiekjeskaarten, omdat ik als ex-kleuterjuf vond dat er juist in de kleuterperiode  zoveel mooie momenten (mijlpalen) plaatsvonden die de moeite waard zijn om te fotograferen! En ikzelf als instagram-freak houd daar ook echt van!schoolfoto kleuterkiekje

overzicht kkk

Tuurlijk ben ik heel trots op deze kaarten en vind ik het zo leuk om reacties en foto’s te krijgen van “happy customers” (zoals mensen die blij zijn met jouw product tegenwoordig genoemd worden op Instagram, maar dan nog met een “hashtag” ervoor).

En ik zou er om liegen wanneer ik zou zeggen dat ik het niet heel erg stoer vind dat ze steeds populairder worden…….. Maar toch….. ergens kreeg ik niet de voldoening die ik had gehoopt. En waarom niet? Daar kon ik heel lang geen antwoord op vinden!

Inmiddels ben ik er achter….. Ik ben er nog eens goed over na gaan denken en ben tot de conclusie gekomen dat deze kaarten voor een heel aantal mensen super confronterend kunnen zijn.

Want stel jouw kind heeft een beperking of een ontwikkelingsachterstand en zal deze mijlpalen nooit gaan halen? Hoe pijnlijk is het dan ooit om het wel allemaal bij anderen voorbij te zien komen op de social media? (en natuurlijk gun je het anderen van harte……. maar toch…..)

En ik moet heel eerlijk zeggen dat ik daar van te voren nog nooit zo bij stil had gestaan, maar dat ik in mijn omgeving steeds meer te maken heb, met mensen die een kind hebben die nooit deze mijlpaal zal gaan halen. Mijlpalen die door iemand anders “gebombardeerd” zijn tot de norm. Ook de verhalen die ik lees op de fb pagina van http://www.lotjeenco.nl/ grijpen me soms enorm aan.

Een lieve vriendin van mij heeft een zoontje, even oud als Just, een heel knap manneke ongeveer even groot ook als Just. Het grote verschil is….Just ontwikkelt zichzelf als een kind van 7, hij helaas niet. Hij is zwaar gehandicapt, zowel lichamelijk als geestelijk. Hij heeft een enorm hoog knuffelgehalte en “knuffelen” met hem doe ik dan ook heel graag wanneer ik ben hen op bezoek ben. Ik heb heel veel bewondering voor zijn lieve ouders, voor de manier waarop ze hem liefdevolle verzorging geven, hoe trots ze op hem zijn en vooral hoe mooi het is wanneer hij voor de eerste keer iets doet of meemaakt!!!!!! Laatst had hij voor het eerst samen met zijn kleine zusje in de draaimolen gezeten (met rolstoel en al), voor het eerst……. HOE bijzonder is dat voor zijn ouders??? En DAAR zijn geen mijpaalkaarten voor…….

Een ander voorbeeld is een inzamelingsactie waar ze bij de school van onze kids aan mee doen, voor een manneke wat ook nooit de standaard mijlpalen zal gaan halen. Doordat zijn moeder (en zelfs soms zijn grote broer) daar heel open over blogt op http://keepitsiemple.blogspot.nl/  ben ik daar veel meer over na gaan denken. Ze deelt zo’n mooie momenten die voor ons misschien heel normaal zijn, maar voor hen zo bijzonder. Maarja…..ook DAAR zijn geen mijlpaalkaarten voor……

Tot slot nog het voorbeeld van een gehandicapt manneke, waarvan ik 2 lieve zussen en 1 broer in de klas heb gehad. De kinderen vertelden altijd vol trots wat ze als gezin hadden gedaan en vooral waar ze met hem geweest waren. Zo mooi om die snoetjes te zien als ze daar zo over aan het vertellen waren en vooral heel mooi om de reacties van de rest van de kinderen daarop te horen. Zoveel momenten die voor velen zo vanzelfsprekend leken, maar die voor hen ZO bijzonder waren, maar waar wederom geen mijlpaalkaarten voor zijn……

En nu wil ik absoluut niet suggereren dat alleen momenten onthouden kunnen worden door middel van deze kaarten…..uiteraard niet! Ik zou het alleen zo mooi vinden als ze gewoon zouden bestaan……Gewoon alleen al om het idee……

Want vooral deze ouders zijn misschien wel 10000 x zo blij met een kleine vooruitgang in ontwikkeling. Vaak hebben ze van alle kanten al te horen gekregen wat hun kind allemaal NIET zou gaan doen. HOE mooi zou het dan zijn wanneer er een mogelijkheid is om momenten die deze kinderen WEL meemaken, vast te kunnen leggen?

En zo ontstond een nieuw idee………(midden in de nacht overigens…) Speciaal voor deze kinderen en hun ouders, maar ook voor mensen die het gewoon leuk vinden om momenten vast te leggen die niet “standaard” voorgedrukt en bepaald zijn, heb ik de “omdat je gewoon bijzonder bent”- kaarten ontwikkeld.

15 verschillende kaarten met schrijfruimte voor de ouders/verzorgers/begeleiders in 3 verschillende designs. Speciaal om momenten op te kunnen schrijven die minder vanzelfsprekend zijn…..

1 2 17

En weet je…… het feit alleen al dat ik dit idee nu eindelijk ook echt heb kunnen realiseren geeft me juist WEL de voldoening die ik zoek!

(overigens is dit een blog, geheel op mijn eigen initiatief geschreven, puur uit respect en bewondering voor mensen zoals hierboven genoemd. En niet omdat er andere mensen belangen bij zouden hebben )

Ik hoop dat er veel mensen blij van worden!!!!

x

Suzanne

Ik huil van binnen!

/ Justmeiself / 12 reacties

Lieve mensen,

Gisteren postte ik op FB een  bericht dat Denis en ik ons aan hebben gemeld als gastgezin voor vluchtelingen. NOU…. dat heeft heel wat stof doen opwaaien! En ik kan het nog best begrijpen wanneer mensen er een beetje sceptisch tegenover staan, maar er worden opmerkingen gemaakt waar ik van binnen echt ga huilen!

Ik wil de (zoveelste) discussie niet aanwakkeren want het boeit me niet hoe jij erover denkt…… althans….. het boeit met niet wanneer jij niet dezelfde mening deelt als ik. De poging om iemand te overtuigen van de goedheid van deze actie waag ik niet eens. Het moet recht uit je eerste gevoel komen en anders moet je er niet aan beginnen in mijn ogen, even goede vrienden. Het boeit me WEL wanneer je juist DEZELFDE intentie hebt als ik. En ik weet ook wel dat een bericht op FB altijd meningen oproept en dat is ook prima. Maar ik word echt verdrietig van het feit dat de initiatiefnemers van de FB-pagina “ik ben gastgezin voor een vluchteling” opmerkingen krijgen waar de honden nog geen brood van lusten! (ik citeer letterlijk wat ik vandaag gelezen heb;

” Als er oorlog komt is dat jullie schuld”  of  “ZE lopen wel allemaal met dure merkkleding, hadden ze voor dat geld niet beter een zwemvest voor hun zoontje kunnen kopen”………..en de rest bespaar ik jullie)

Allereerst wil ik even duidelijk aangeven dat ik de FB post plaatste om andere mensen op het idee te brengen dit ook te gaan doen. Ikzelf zag het namelijk ook op FB voorbij komen en werd daardoor meteen enthousiast. Enthousiast….is misschien niet het juiste woord, maar het gaf me meteen een warm gevoel.

EINDELIJK een actie waarbij je niet machteloos toe hoeft te kijken, of waar je bang moet zijn dat je geld op de “grote hoop” belandt….. NEE een actie waarbij je je machteloosheid kunt om zetten in het geven van liefde! Want DAT is waar het om draait, LIEFDE geven. Op de onderstaande link kun je alle informatie lezen mocht je ook geïnteresseerd zijn! (of voor degenen die de gedachte hebben dat wij een mini-asielzoekerscentrum gaan beginnen, kun je hieronder lezen dat dit helemaal niet zo is en dat er een legio aan mogelijkheden is om mensen te helpen):

Gastgezin_blauw

Potverdorie mensen. NEE wij “nemen” geen asielzoeker in huis en JA we nodigen hem graag uit voor een maaltijd of een kop koffie. En NEE we zijn niet bang dat hij vervolgens hier het hele huis komt leeghalen. En NEE ik weet niet van te voren precies waar ik aan begin, maar dat weegt voor mijn gevoel NOOIT op tegen de situatie waar deze mensen noodgedwongen in zitten. JA ik kan zelf aangeven op welk vlak ik hulp wil bieden en JA ik vind het zelf een heel fijn gevoel om op deze manier iets te kunnen betekenen voor anderen. En NEE mijn kinderen trek ik hier niet in mee, maar ik probeer ze wel bij te brengen dat er mensen en kinderen zijn die liefde en veiligheid moeten missen. Ik HUIL van binnen, echt waar!

Zulke dingen laat ik echt moeilijk los in mijn hoofd en verbaas me erover dat mensen hier een andere mening op na houden. Maar dit stukje kan ik gelukkig goed filteren! Al maakt het me wel enorm verdrietig. En laat het me ONTZETTEND relativeren hoe dankbaar ik mag zijn met alles wat ik heb. En ik weet dat ik realistisch moet blijven dat we heel veel dingen ook NIET kunnen verhelpen. Maar laat a.u.b de mensen die willen helpen gewoon hun gang gaan. En NEE daar hoeft niemand een schouderklopje voor want mensen die echt willen helpen, zijn gewoon voor zichzelf blij dat er inwendig wat gedaan wordt aan het machteloze gevoel.

Ik heb heel veel bewondering voor de initiatiefnemers van deze actie en ik heb altijd al heel veel bewondering gehad voor stichting vluchtelingenwerk. En we hebben regelmatig contact gezocht met asielzoekers (3 personen of zo) uit ons dorp omdat ze voorbij kwamen lopen van Someren naar Someren- Eind in de stromende regen. De MEEST verschrikkelijke verhalen gehoord, maar de meest dankbare mensen EVER ontmoet.

dat is geen asielzoeker dat is een mens

Ze worden op het moment over 1 kam geschoren met terroristen en criminelen. Gelukszoekers worden ze ook wel genoemd! Nou geloof dat maar dat ze hun “geluk” hier zullen vinden…..traumatisch beschadigd voor de rest van hun leven. En dan willen wij dat ze terug gaan naar hun eigen land???? Het is een groot probleem…..dat klopt….. maar het is een probleem wat heel de wereld aan gaat en dus ook ons! Het enige wat wij kunnen doen is op kleinschalige manier een ieniemienie beetje “menselijke waardigheid” bieden. Nou en daar wil ik me heel graag voor in zetten en ik zou het fijn vinden wanneer jullie dat respecteren (ook al heb je daar een eigen mening over)

Dank jullie wel!

Het van me af schrijven van dit verhaal zorgt voor opluchting en daardoor ga ik van binnen ietsje minder huilen!

xx

Suus

Het gevoel van……Nirwana Tuinfeest

/ Justmeiself / 1 reactie

Ja tis weer zover. Mijn hoofd zit vol, mijn hart zit vol en het MOET er weer uit! Vorig jaar, toen ik nog geen blog had, heb ik in een FB post mijn gevoel proberen te omschrijven over Nirwana Tuinfeest.Eigenlijk lukt dat niet, een gevoel omschrijven…..maar toch heb ik zwaar de behoefte om het dit jaar WEER te proberen. Waarom? Tja….. Gewoon omdat ik er vol van zit en misschien herken je dit gevoel ook? En wat is er nou mooier om een gemeenschappelijk gevoel te delen!?

Ikzelf ben mijn ouders heel dankbaar voor het feit dat ze me van kind af aan mee namen naar de familiedag op zondag. Ik ben met Nirwana opgegroeid en ben van de 40 jaar dat het bestaat zeker 20 keer geweest.

foto 1

Kleine Suus, 33 jaar geleden op het nirwanaterrein

Maar WAT voor gevoel maakt voor mij (als hooggevoelige deeltijd sensation seeker ;)) Nirwana zo bijzonder?????

Het gevoel van…..de kaartjes in de pocket hebben en dat in je agenda kunnen schrijven:

foto 5

Het gevoel van….. mijn kledingkeuze voorafgaand aan het festival! Heerlijk aantrekken wat IK wil (al doe ik dat altijd al) zonder dat er ook maar IEMAND een opmerking overmaakt! ( tis nog geen carnaval)

Het gevoel van….. het festivalterrein oplopen en dan de keiharde gitaarmuziek in je hele lijf voelen. Geweldig.

Het gevoel van …..een uur verder zijn voordat je munten en je eerste bekertje drinken hebt gescoord. En niet omdat dit niet goed geregeld is…..maar omdat je continue aan het kletsen bent.

Het gevoel van.…….het prachtige festivalterrein tussen de bomen.

Het gevoel van……lekker in het zonnetje met de juiste muziek, de juiste mensen op het juiste tijdstip.

Het gevoel van.... helemaal uit je plaat gaan voor bij het podium! (dit jaar bij Typhoon)

Het gevoel van….. oude bekenden na jaaaaaren weer eens tegen komen en niet uitgekletst raken.

Het gevoel van….. nieuwe mensen ontmoeten.

Het gevoel van….oudleerlingen tegenkomen, die inmiddels al een jaar of 20 zijn en die dan nog steeds ” juf Suzanne” tegen je zeggen.

Het gevoel van …..op je horloge kijken en er van balen dat het alweer zo laat is. Het liefst zou je de tijd even stil zetten.

Het gevoel van..…. alvast aanlopen naar de wc wanneer je nog niet echt nodig moet, want je bereikt de toiletten vast niet zonder een paar gesprekken te voeren onderweg.

Het gevoel van….. “ff” aan een hangtafel een frietje gaan eten, aan de praat raken met een groep onbekenden en uiteindelijk een paar uur later erachter komen dat de Dropkick Murphy’s al aan de gang zijn.

Het gevoel van…… tranen in mijn ogen krijgen bij Dog eat Dog omdat het dikke vette jeugdsentiment is.

foto 2

Het gevoel van….. volle bak dansen op Gogol Bordello en daar kippenvel van krijgen omdat bijna het halve veld volle bak aan het dansen is.

Het gevoel van…..me helemaal thuis voelen in de mensenmassa. En hier gewoon uren alleen rond kunnen lopen .

Het gevoel van…..het geluid horen van bladblazers en weten dat je binnen nu en 10 minuten echt het veld moet gaan verlaten.

foto 4

Het gevoel van….. geen stem meer hebben en vermoeide benen en van HEEL VEEL prikkels.

Het gevoel van……afsluiten met een lekker bakje koffie van de  bean brothers om daar vervolgens weer in gesprek te raken met allerlei mensen.

Het gevoel van……complimenten krijgen van mensen omdat ze je blog hebben gelezen.

Het gevoel van….. “Tante Hannie” (tante van karlijn een vriendin van mij) die tegen het festivalterrein aan woont en waar ik altijd mijn spullen neer mag leggen en waar we nog gezellig even in de tuin wat drinken naderhand. xxx

Het gevoel van.…….. bewondering voor de organisatie, de programmering en alle vrijwilligers van dit geweldige festival.

Samenvattend betekent dit dus vooral een gevoel van……. dankbaarheid, inspiratie, plezier, emotie en thuiskomen. Als je dit gevoel in 1 woord zou moeten omschrijven, zou dat voor mij het woordje “Nirwana” zijn. 😉

foto 3

Ik was vandaag heeeeel graag met Denis, Just en Meis naar de familiedag gekomen. Gewoon omdat ik ZOOOOOO graag wil laten zien, waar mama het zo leuk heeft gehad dit weekend. Maar helaas had Denis al andere plannen en Just en Meis willen met geen mogelijkheid mee…….. MAAR ze hebben me alledrie moeten beloven dat ze volgend jaar ZEKER mee gaan. Zodat ze over 10 jaar ook kunnen zeggen…..dat ze dankbaar zijn dat we ze van jongs af aan al mee naar het tuinfeest hebben genomen. Maar ergens is het goed zo, als ik luister naar mijn lichaam en naar mijn verstand is het mooi geweest voor dit weekend! (alleen denkt mijn gevoel hier anders over )

Voor iedereen die vandaag nog gaat……. heel veel plezier!!!! Voor iedereen die niet meer gaat:

dream festivals

Poster uit mijn webshop http://www.justmeiselfshop.nl

Nirwana Tuinfeest, je was awesome! Tnx en tot volgend jaar

xx

Suus

Help de Pesters!

/ Justmeiself / 2 reacties

Allereerst wil ik even verzekeren dat dit geen betoog is om pesters “goed” te praten. Ik wil alleen een statement maken omdat ik vind dat het huidige pestbeleid (of anti-pestbeleid) geen (of te weinig) effect heeft.

In mijn werk als weerbaarheidstrainer werk ik met kinderen die vaak gepest zijn……..ik werk met liefde en plezier met deze kinderen maar ergens knaagt altijd het gevoel aan mij dat het de omgekeerde wereld is. Gepeste kinderen moeten hulp gaan zoeken om weer zelfvertrouwen te krijgen, terwijl ik ZO ontzettend graag de pesters zou willen helpen. In mijn ogen kunnen er dan pas daadwerkelijk dingen gaan veranderen.

Pesters helpen?????? hoor ik jullie hardop denken. Tuurlijk, wanneer jouw kind gepest wordt kun je de pester wel “schieten” en is het lastig om het verhaal van 2 kanten te bekijken. Als ik er als professional vanaf een afstandje naar kijk, kan ik wel zo denken. (en JA het wordt een ander verhaal als het mijn eigen kinderen betreft)

Ik denk heel veel na vanuit het perspectief van de pester, wat zijn zijn* beweegredenen? Waarom pest iemand? Voor mezelf heb ik een lijst gemaakt van een aantal hele belangrijke redenen waarom iemand pest. Er zijn er vast nog 100 meer te bedenken, maar als deze aangepakt zouden worden, zou er al heel veel veranderen. Daar ben ik 200% van overtuigd.

Onzekerheid:

Vaak hebben pesters een “stoere” houding omdat ze daarmee hun onzekerheid maskeren. Achter dat stoere masker zit vaak heel veel verdriet. Maar als een pester eenmaal een “stoere” houding aanneemt, moet hij deze wel blijven voortzetten anders valt hij door de mand. Hoe mooi zou het zijn als er aan zijn zelfvertrouwen gewerkt gaat worden zodat hij leert hoe hij zijn stoere masker af kan zetten?

Thuissituatie:

Veel kinderen hebben een onzekere thuissituatie waarin ze vaak gekwetst zijn. Denk aan huiselijk geweld, verwaarlozing, scheiding, enz. En juist bij gezinnen waarvan jij het juist niet verwacht KAN dit aan de orde zijn. Er zijn een heleboel kinderen die geen veilig thuis hebben, terwijl iedereen denkt dat dit wel zo is. Voor de buitenwereld alles ok, maar ondertussen………. Deze kinderen ontwikkelen een verdedigingsmechanisme en dat kan o.a leiden tot pestgedrag! Hoe mooi zou het zijn als deze kinderen gezien en gehoord worden en een andere veilige plek zouden kunnen hebben om hun verhaal te mogen doen!

Bang om zelf gepest te worden

Veel kinderen die pesten, zijn zelf ooit gepest geweest. Dit kan zijn op school, op de sportclub, door broers en zussen enz. Om er zeker van te zijn dat ze niet weer gepest gaan worden, nemen ze het heft in eigen hand en kiezen ze zelf alvast een ander slachtoffer. Op die manier wordt de focus verlegd naar een ander en ontspringen ze zelf de dans. Hoe belangrijk is het om met deze kinderen in gesprek te gaan en uit te pluizen waarom ze pesten? Om ze te confronteren met hun verleden? Om ze te laten inzien wat de consequenties van hun gedrag zijn? En om ze hun zelfvertrouwen terug te geven?

Gemanipuleerd worden door een ander

Sommige kinderen worden letterlijk gemanipuleerd of “opgebutst” door een ander. En als ze niet mee doen, horen ze er niet bij! Kinderen die makkelijk te beïnvloeden zijn, worden hier vaak voor “gebruikt”. Hoe mooi zou het zijn dat juist weerbaarheidstrainingen voor deze kinderen “preventief” zouden worden ingezet?

Nooit geleerd om ECHT naar een ander te kijken en te respecteren

Dit is in mijn ogen de voornaamste rede waarom kinderen op een gegeven moment pestgedrag gaan vertonen. Ze hebben nooit geleerd om ECHT naar een ander te kijken. Om andere kinderen te leren begrijpen en te respecteren. Om in te zien dat iedereen anders is en dat er achter alle kinderen een ander verhaal zit. Nooit geleerd om om te gaan met rare gedachten of angstige gevoelens. Nooit geleerd wat de consequenties zijn van vervelende opmerkingen en wat het met de ander doet! Hoe mooi zou het zijn wanneer kinderen al van jongs af aan verplicht met elkaar in gesprek moeten gaan? Dat ze aan moeten geven hoe ze zich voelen? Dat ze eerlijk mogen aangeven wanneer een opmerking pijn deed en waarom? Dat er een open sfeer gecreëerd wordt op school waar ruimte is voor ontspanning bij stress en waar kinderen zichzelf veilig voelen in elkaars aanwezigheid?

Kortom, het moet de normaalste zaak van de wereld worden dat pesten gewoon NOT DONE is, dat kinderen elkaar daarop mogen wijzen en dat dit structureel gestuurd wordt! Dat er geïnvesteerd wordt in preventieve pestprogramma’s ipv mosterd na de maaltijd!

In mijn ogen werkt dit het beste door de Pester te helpen………helpen met hetgeen waar HIJ mee worstelt en DAT gedrag te sturen en te veranderen. Zullen we dat eens met z’n allen gaan doen? Het klinkt allemaal heel simpel, maar in mijn ogen is het ook echt niet moeilijker dan dat!

Lieve minister van onderwijs: Stop met het verspillen van geld aan faalangstreductietrainingen, weerbaarheidstrainingen en spendeer het in extra handen in de klas, zodat er in de klas meer tijd en ruimte komt om preventief aan de slag te gaan! Laat leerkrachten trainen op het gebied van mindfulness zodat ze het dagelijks in kunnen zetten.

Kinderen leren zichzelf te ontspannen en moet je eens kijken wat er dan zal gebeuren??? Rust, Respect en veiligheid in je klas.

Als je dit artikel hebt gelezen en je kunt jezelf hierin vinden? Deel het dan a.u.b en laat de kracht van de sociale media zijn werk doen! Een statement maken tegen pesten, maar dan op een vernieuwende manier!!!!!

(volg Justmeiself op Facebook, Instagram, twitter en pinterest of schrijf je in voor mijn blog als je op de hoogte wilt blijven van nieuwe ontwikkelingen, dit alles kan hiernaast>>>>> wanneer je op de icoontjes klikt)

*voor het leesgemak heb ik gekozen om hem, hij en zijn te gebruiken, maar op die plek kan natuurlijk net zo goed zij of haar staan.

https://i0.wp.com/www.is-you.nl/wp-content/uploads/2014/12/image2.jpg

Fijne dag,

x

Suus

Zum Schluss outdoor 2015, geloof mij, daar wil je gewoon bij zijn!

/ Justmeiself / Een reactie plaatsen

Zoals vaste lezers van  mijn blog inmiddels wel weten, heb ik nogal een diversiteit aan onderwerpen die ik met jullie wil delen. Zo ook mijn passie voor festivals. Het liefst kleinschalige festivals wel te verstaan. En ik vind festivals zoals Pinkpop, lowlands , Werchter enz enz magisch hoor, maar toch voel ik me meer thuis op festivals die kleinschalig zijn EN die ook nog eens in de buurt zijn.

En ik wil niet veel zeggen hoor, maar we hebben hier in de regio een aantal briljante festivals/feesten waar wij echt wel heel erg trots op mogen zijn. Ik noem een Eurosjopper, Nirwana tuinfeest (uiteraard) , Misty fields , Die Heise Bierfesten Stuk voor stuk binnen een straal van 15 kilometer van ons huis EN altijd volle bak! Ze zijn stuk voor stuk een begrip geworden in festivalland en behoeven geen verdere toelichting of uitleg. Zie het dan ook vooral als een eervolle vermelding en zeker geen reclamepraatje!

Er is echter 1 festival waar ik persoonlijk een extra zwak voor heb en dat is Zumschluss outdoor Los van het feit dat ik er te voet naar toe kan gaan, is het gewoon een heel erg gaaf festival! Ook voor mensen die niet uit de buurt komen! Er staan elk jaar weer bands waarvan je van te voren weet dat het veld los zal gaan en dat het 1 groot feest gaat worden.

Ik ben persoonlijk trouwe bezoeker van het 1e uur en ik heb het festival elk jaar mooier en professioneler zien worden. En ik vind het gewoon bewonderenswaardig hoe ze dit elk jaar weer voor elkaar krijgen. Een mega enthousiaste hardwerkende organisatie die er alles aan doet om het publiek uit zijn dak te laten gaan! Dit lukt ze keer op keer weer.

Het doel van mijn blog is juist NIET om mensen te trekken naar dit festival, want die komen toch wel. Ik breng het gewoon heel graag onder de aandacht om vooral mensen, die er nog nooit zijn geweest of er nog nooit van gehoord hebben, op het idee te brengen om er dit jaar eens bij te zijn! Geloof mij…… als je er 1 maal bent geweest, probeer je er in de volgende jaren zelfs je vakantie omheen te plannen.

kijk maar eens naar de officiële trailer van dit jaar, om een beetje een indicatie van de sfeer te krijgen:

Geloof mij, daar wil je gewoon bij zijn!!!!!!

Je kunt via http://www.zumschluss.nl  nog (weekend)tickets kopen! Maar denk er wel aan op=op

Ik heb het geluk dat ik samen met de organisatoren van Zum Schluss, maar liefst 4 zondagtickets mag weggeven! Het enige wat je hoeft te doen is naar de FB-pagina te gaan van Justmeiself en onder het bericht van dit blog 3 mensen te taggen waarvan jij denkt dat ze op 2 augustus helemaal uit z’n plaat zullen gaan!

foto(45)

Winnaars worden 26 Juli bekend gemaakt!

Speciaal voor kids die een jaartje over doen of naar het speciaal onderwijs gaan:

/ Justmeiself / Een reactie plaatsen

Als het jouw kind niet betreft, sta je er niet zo bij stil misschien. Maar zittenblijven of van school switchen heeft impact! Niet alleen op het kind zelf, maar ook op de ouders.

Uiteindelijk is het uiteraard de beste keuze voor het kind en zal het waarschijnlijk veel lekkerder in zijn/haar vel komen te zitten. En besef je volgend jaar gauw genoeg dat het idd de beste keuze was. Alleen voelt dat niet zo wanneer je het te horen krijgt. Of wanneer je het aan je kind moet gaan vertellen. Elke ouder wil graag dat een kind goed mee kan op school, maar bovenal wil elke ouder ook dat hun kind gelukkig is. Soms moet je dan beslissingen nemen die misschien tegen je eigen verwachtingen in gaan. En het is logisch dat je het zelf even moet laten bezinken.

Speciaal voor alle ouders en kinderen die ermee te maken hebben, een blijk van bewondering van mijn kant uit middels het onderstaande gedicht! Print het uit, hang het op, deel het…….. doe ermee wat je wil……. Jullie hebben een stoere beslissing genomen in het belang van jullie kind en dat vind ik echt een dik compliment waard! En zie het niet als falen, want dat is echt niet zo! In ons huidige onderwijssysteem lopen HEEL veel kinderen op hun tenen. Gelukkig krijgt jullie kind de kans om het rustiger aan te doen!

Was het schooljaar soms heel

Geniet van jullie vakantie!!!!!

x

10 activiteiten die een juf of meester moet regelen (vlak voor of) in zijn/haar vakantie:

/ Justmeiself / Een reactie plaatsen

Als je in het onderwijs zit dan heb je er gegarandeerd mee te maken……mensen die zeggen : ” Oooooooo 6 weken vakantie WAT een luxe!!!!”

Tuurlijk…..dat is ook zo.  Een vakantie van 6 weken IS luxe. En meestal ook nog tegelijkertijd met je eigen kinderen (mocht je die hebben)…..ideaal…..zou je denken. Het is echter een ietwat vertekend beeld!

Leerkrachten basisonderwijs hebben 6 weken geen kinderen in hun klas, maar ze hebben zeker GEEN 6 weken vakantie. Toen ik nog voor de klas stond, schoot ik altijd meteen in de verdediging als ik zo’n opmerking kreeg en ging mezelf direct verantwoorden.( Inmiddels zou ik denken, laat ze maar praten……maar toch wringt zo’n opmerking 😉 )

Om voor eens en voor altijd een eind te maken aan dat geromantiseerd idee, heb ik een lijstje met 10 activiteiten die een leerkracht o.a nog moet regelen voordat het nieuwe schooljaar begint. En aangezien ze tot de laatste dag kinderen in hun groep hebben, kunnen ze hier vaak pas mee starten in de vakantie:

1. Zorgen dat je klaslokaal netjes op orde is inclusief genoeg passend meubilair. (met een beetje pech verhuizen naar een ander lokaal omdat je een andere groep krijgt het volgend jaar).

2. De klassen-map op orde hebben met de weekplanning en alle gegevens van de nieuwe groep. En een jaarplanning maken.

3. Naamkaartjes maken voor alle kinderen voor op het planbord. (bij de kleuters)

4. Alle leerlingdossiers van de aankomende groep grondig doornemen.

5. Openingsweek van het nieuwe schooljaar voorbereiden

6. Teamvergadering/studiemiddag om concrete afspraken te maken rondom het nieuwe schooljaar

7. Voorbereidingen treffen voor je taakbeleid.

8. Afspraken maken en roosters afstemmen met duopartners of parallel-leerkrachten.

9. Je kasten bevoorraden met voor alle leerlingen nieuwe materialen en werkboeken.

10. Er samen voor zorgen dat magazijnen en gezamenlijke ruimtes (denk aan materialen-hok, speelzaal, extra lokalen) worden opgeruimd en weer netjes zijn.

En zo zijn er nog een heel aantal dingen die MOETEN gebeuren  waar je alleen maar tijd voor hebt in de vakantie. Al deze dingen kun je dus van die 6 weken af tellen.

Dit zijn dus de dingen die ik totaal niet mis in het onderwijs, maar waarvan ik wel het gevoel heb dat ik ze een keer moet benoemen. Niet dat jullie nu medelijden moeten krijgen met juffen en meesters, maar misschien dat je er wel ietsje meer waardering voor krijgt. De dingen achter de schermen worden vaak niet gezien en zijn vanzelfsprekend.Het zijn dingen die er gewoon bij horen, dat is zo. En de vakantie wordt doorbetaald dus is het logisch dat er ook voor gewerkt moet worden.

Toch ben ik er van overtuigd dat een leerkracht de rest van de tijd die overblijft in de vakantie, knetterhard nodig heeft om  los te komen van de werkdruk van einde schooljaar en om het hoofd leeg te maken.

En dit verhaal is vooral niet bedoeld om een discussie aan te wakkeren maar puur om een keertje een kijkje achter de schermen te geven in het basisonderwijs in vakantietijd. Er zijn zelfs mensen die denken dat iemand leerkracht wordt “omdat ie zoveel vakantie heeft”. Zoals meester Bart  (leerkracht voortgezet onderwijs)heel mooi citeerde;

Lesgeven gaat enkel goed wanneer je er je hele ziel en zaligheid in stopt. Daar brengt 6 weken vrij geen verandering in.

Via deze weg wens ik ook al mijn oud-collega’s (basisschoolleerkrachten in NL) een welverdiende vakantie en hoop dat ze vol goede frisse moed weer aan een nieuw schooljaar zullen beginnen! En voor oud-collega’s hier in het zuiden….succes met de laatste loodjes!

Jullie doen fantastisch werk!!!!!!!

loesje19

10 dingen die ik het meest mis nadat ik gestopt ben met werken in het onderwijs.

/ Justmeiself / 1 reactie

Nu de laatste weken van het schooljaar ingegaan zijn en iedereen enorm toe is aan vakantie, denk ik altijd weer terug aan het moment dat ik de beslissing nam om helemaal te stoppen in het onderwijs. Ik heb het 11 jaar vol overgave gedaan en heb er al mijn (lees: TE veel) energie in gestoken, maar heb 2 jaar geleden de knoop doorgehakt om te stoppen met mijn baan in het onderwijs. Wat ik toen hoopte, maar natuurlijk niet zeker wist, is dat het de beste beslissing EVER is geweest om de stap te zetten!

Door deze stap te zetten zijn er zoveel mooie dingen op mijn pad gekomen waar ik heel dankbaar voor ben en waar ik enorm veel energie uit haal……. Mijn moeder stelde me gisteren nog de vraag : “Suus, denk je dat je nog ooit terug het onderwijs in gaat?” mijn antwoord was helder en duidelijk……….als het onderwijs blijft zoals het nu is…. met TE grote klassen, TE veel administratie, TE veel taken buiten het lesgeven om (en zo nog 100 dingen) is het voor mij een dikke vette NEE.

Zeg Nooit Nooit natuurlijk, want dingen kunnen veranderen, maar vooralsnog ben ik elke dag blij met het genomen besluit!

Toch zijn er dingen die ik wel ontzettend mis aan het werken in het onderwijs en ik heb voor mezelf een lijstje gemaakt met 10 dingen die ik het meest mis (in willekeurige volgorde) vooral ook omdat die vraag me nog geregeld gesteld wordt:

1: De band met collega’s en het werken met een team:

Mijn collega’s van de Gerardusschool zitten in mijn hart en ik merk dat ze er niet meer uit gaan! Gelukkig! Wel is het even wennen dat je er niet meer bij hoort. De school draait door met allemaal nieuwe dingen en er komen en gaan mensen. Het heeft denk ik een jaar geduurd voordat ik niet meer elke dag mijn “schoolmail” checkte omdat ik nog zo betrokken was bij school. (Gelukkig heb ik nog steeds regelmatig contact met ze en zit ik zelfs nog in de collega’s groepsapp, maar toch is het wel ietsje anders)

2: De verschillende thema’s het hele jaar door:

Als je op school werkt, maak je dingen zoals carnaval, kerst en Sinterklaas heel bewust mee! Je werkt en leeft er al weken naar toe en het is geweldig om te zien hoe kinderen hier van kunnen genieten.

3. Oudergesprekken

Ik vond het altijd heel fijn om in gesprek te gaan met ouders en om samen te kijken hoe hun kind optimaal konden laten ontwikkelen. Ook de kennismakingsgesprekjes met nieuwe ouders die hun kind voor het eerst naar school brachten zag ik als een uitdaging. Ik vond het fijn wanneer hun kind zichzelf direct veilig zou voelen op onze school en dat ouders hun kind met een gerust hart bij mij achter zouden durven laten.

4. “Mijn” kinderen

Heerlijk een groep vol met kinderen, elk met hun eigen verhaal en identiteit. De grootste uitdaging om bij hun gevoel zien te komen en ervoor te zorgen dat ze je gaan vertrouwen en weten dat alles bespreekbaar is. Natuurlijk werk ik nu ook met kinderen maar toch het gevoel van een “eigen klas” dat is een heel bijzonder gevoel. Ik noemde het ook altijd “mijn kinderen ” en zo voelde dat ook! Met het gevolg dat ik heel veel situaties en gevoelens mee naar huis nam.

5. Kringgesprekken

Ik vond het heerlijk om met kinderen in de kring te zitten en om allerlei onderwerpen met ze te bespreken. Vooral als het vanuit de kinderen zelf kwam…….. Zo mooi om te zien hoe kinderen op elkaar reageren en wat ze van elkaar kunnen leren. Helaas liet het rooster het niet altijd toe om uitgebreid in de kring te gaan, maar die momenten waren heel waardevol.

6. De onvoorspelbaarheid en afwisseling

Elke dag is het een verrassing of je lesprogramma loopt zoals jij het gepland hebt! Nou dat gebeurde maar zelden. Vaak kwam er iets tussen of liep de uitleg niet zo soepel als gehoopt. Een uitdaging om op die onvoorspelbaarheid in te spelen! En die uitdaging vond ik juist zo mooi! Op het moment zelf kijken wat de kinderen nodig hebben en daardoor je planning bij te stellen.

7. De lieve pure uitspraken van de kleuters

In een (over)volle kleuterklas, krijg je elke dag wel een opmerking die een glimlach op je gezicht brengt! Ze zijn zo puur, eerlijk en volop in ontdekkende fase. Zo mooi om de kinderen ook de kans te bieden om dingen te mogen ontdekken. Ook de onverwachte opmerkingen of vragen tijdens een kringgesprek……prachtig! Daar genoot ik echt oprecht van! Mede doordat ik de kleuters gewoon geweldig vind en er van overtuigd ben dat er veel mijpalen plaatsvinden in de kleuterperiode, ontwierp ik de kleuterkiekjeskaarten! Het is een soort ode aan de kleuter, van mijn kant!

8. Oudleerlingen

Toen ik groep 8 had, kwamen nog heel veel oudleerlingen hun diploma of rapport laten zien. Dat vond ik zo bijzonder! Mooi om te merken dat je een belangrijke rol hebt kunnen spelen in hun ontwikkeling en dat ze oprecht trots zijn op wat ze bereikt hebben. Ook erg leuk om te weten hoe het met ze gaat, want alle kinderen die je in groep 8 hebt gehad, moet je loslaten terwijl je zo ontzettend hard hoopt dat het ze goed zal gaan. Sommige oudleerlingen spreek ik nog ooit via FB! De eerste lichting groep 8 die ik voor mijn neus kreeg, zijn nu gemiddeld 21 jaar oud!!!!!!

9. Studiedagen

Klinkt misschien gek, maar ik mis de studiedagen waarbij we met ons team bepaalde onderwerpen behandelden waar we heel enthousiast over waren. Er waren er ook een heleboel waar ik het nut niet van in zag, maar daar hebben we het nu niet over. De nuttige leerzame studiedagen waarbij je allemaal nieuwe info kreeg, zoek ik nu zelfs op. Ik hou ervan om me bij te scholen op onbekend terrein, alleen zag ik het toen als verplichting maar nu denk ik……Wat een luxe, bijscholen op kosten van de baas!

10. Het begeleiden van stagiaires

Ik vond het heel prettig om stagiaires te begeleiden en om ze zo goed mogelijk duidelijk te maken, wat er allemaal in het onderwijs van je gevraagd wordt. Met sommige stagiaires heb ik nog steeds contact en ben ik trots wanneer ik hoor dat ze veel van mij geleerd hebben.

Als je het bovenstaande lijstje zo eens bekijkt, zou je haast denken dat ik direct terug zou willen in het onderwijs. De keerzijde is echter dat ik naast dit lijstje van dingen die ik mis, een veeeeeeeel langer lijstje zou kunnen opstellen van dingen die ik vooral NIET mis! Zo lang dat lijstje nog altijd langer blijft dan het bovenstaande lijstje……. heb ik de juiste beslissing genomen!

😉

Ik heb des te meer respect gekregen voor collega’s in het onderwijs, ik zie nu achteraf pas echt in, wat er allemaal op je bordje komt en wat voor een grote verantwoordelijkheid het met zich meebrengt.  Daarom voor alle juffen en meesters in de wereld……..bedenk goed dat je een belangrijke rol speelt in een kind zijn leven! En geniet van de welverdiende vakantie! (en NEE ik weet als geen ander dat het echt geen 6 weken zijn 😉 )

(wil je ook een leerkracht in het zonnetje zetten? Dat kan hier!)

hartjesregen oker

Groetjes,

Suus