Op een druilerige ochtend als deze wil ik even een blogje wijden aan een nieuw product wat sinds gisteren online staat in mijn webshop. En niet omdat ik daar nou mega veel reclame voor wil maken, maar gewoon om mensen die dit lezen even te laten nadenken. Want daar houd ik van ……. mensen die nadenken. ( niet te veel uiteraard, maar dingen vanuit een ander perspectief zien is nooit verkeerd)

Ik wil het deze ronde hebben over de mijlpaalkaarten……. je kent ze vast wel…… Instagram staat er vol mee…..schattige baby’s die voor het eerst omgerold zijn en die op de foto worden gezet met zo’n leuke kaart waar deze gebeurtenis op staat. De datum kan erbij gezet worden…..zodat je later altijd terug kunt denken aan deze mooie momenten. Erg leuk bedacht.

Ikzelf bedacht deze mijlpaalkaarten voor kleuters….. De kleuterkiekjeskaarten, omdat ik als ex-kleuterjuf vond dat er juist in de kleuterperiode  zoveel mooie momenten (mijlpalen) plaatsvonden die de moeite waard zijn om te fotograferen! En ikzelf als instagram-freak houd daar ook echt van!

Tuurlijk ben ik heel trots op deze kaarten en vind ik het zo leuk om reacties en foto’s te krijgen van “happy customers” (zoals mensen die blij zijn met jouw product tegenwoordig genoemd worden op Instagram, maar dan nog met een “hashtag” ervoor).

En ik zou er om liegen wanneer ik zou zeggen dat ik het niet heel erg stoer vind dat ze steeds populairder worden…….. Maar toch….. ergens kreeg ik niet de voldoening die ik had gehoopt. En waarom niet? Daar kon ik heel lang geen antwoord op vinden!

Inmiddels ben ik er achter….. Ik ben er nog eens goed over na gaan denken en ben tot de conclusie gekomen dat deze kaarten voor een heel aantal mensen super confronterend kunnen zijn.

Want stel jouw kind heeft een beperking of een ontwikkelingsachterstand en zal deze mijlpalen nooit gaan halen? Hoe pijnlijk is het dan ooit om het wel allemaal bij anderen voorbij te zien komen op de social media? (en natuurlijk gun je het anderen van harte……. maar toch…..)

En ik moet heel eerlijk zeggen dat ik daar van te voren nog nooit zo bij stil had gestaan, maar dat ik in mijn omgeving steeds meer te maken heb, met mensen die een kind hebben die nooit deze mijlpaal zal gaan halen. Mijlpalen die door iemand anders “gebombardeerd” zijn tot de norm. Ook de verhalen die ik lees op de fb pagina van http://www.lotjeenco.nl/ grijpen me soms enorm aan.

Een lieve vriendin van mij heeft een zoontje, even oud als Just, een heel knap manneke ongeveer even groot ook als Just. Het grote verschil is….Just ontwikkelt zichzelf als een kind van 7, hij helaas niet. Hij is zwaar gehandicapt, zowel lichamelijk als geestelijk. Hij heeft een enorm hoog knuffelgehalte en “knuffelen” met hem doe ik dan ook heel graag wanneer ik ben hen op bezoek ben. Ik heb heel veel bewondering voor zijn lieve ouders, voor de manier waarop ze hem liefdevolle verzorging geven, hoe trots ze op hem zijn en vooral hoe mooi het is wanneer hij voor de eerste keer iets doet of meemaakt!!!!!! Laatst had hij voor het eerst samen met zijn kleine zusje in de draaimolen gezeten (met rolstoel en al), voor het eerst……. HOE bijzonder is dat voor zijn ouders??? En DAAR zijn geen mijpaalkaarten voor…….

Een ander voorbeeld is een inzamelingsactie waar ze bij de school van onze kids aan mee doen, voor een manneke wat ook nooit de standaard mijlpalen zal gaan halen. Doordat zijn moeder (en zelfs soms zijn grote broer) daar heel open over blogt op http://keepitsiemple.blogspot.nl/  ben ik daar veel meer over na gaan denken. Ze deelt zo’n mooie momenten die voor ons misschien heel normaal zijn, maar voor hen zo bijzonder. Maarja…..ook DAAR zijn geen mijlpaalkaarten voor……

Tot slot nog het voorbeeld van een gehandicapt manneke, waarvan ik 2 lieve zussen en 1 broer in de klas heb gehad. De kinderen vertelden altijd vol trots wat ze als gezin hadden gedaan en vooral waar ze met hem geweest waren. Zo mooi om die snoetjes te zien als ze daar zo over aan het vertellen waren en vooral heel mooi om de reacties van de rest van de kinderen daarop te horen. Zoveel momenten die voor velen zo vanzelfsprekend leken, maar die voor hen ZO bijzonder waren, maar waar wederom geen mijlpaalkaarten voor zijn……

En nu wil ik absoluut niet suggereren dat alleen momenten onthouden kunnen worden door middel van deze kaarten…..uiteraard niet! Ik zou het alleen zo mooi vinden als ze gewoon zouden bestaan……Gewoon alleen al om het idee……

Want vooral deze ouders zijn misschien wel 10000 x zo blij met een kleine vooruitgang in ontwikkeling. Vaak hebben ze van alle kanten al te horen gekregen wat hun kind allemaal NIET zou gaan doen. HOE mooi zou het dan zijn wanneer er een mogelijkheid is om momenten die deze kinderen WEL meemaken, vast te kunnen leggen?

En zo ontstond een nieuw idee………(midden in de nacht overigens…) Speciaal voor deze kinderen en hun ouders, maar ook voor mensen die het gewoon leuk vinden om momenten vast te leggen die niet “standaard” voorgedrukt en bepaald zijn, heb ik de “omdat je gewoon bijzonder bent”- kaarten ontwikkeld.

15 verschillende kaarten met schrijfruimte voor de ouders/verzorgers/begeleiders in 3 verschillende designs. Speciaal om momenten op te kunnen schrijven die minder vanzelfsprekend zijn…..

En weet je…… het feit alleen al dat ik dit idee nu eindelijk ook echt heb kunnen realiseren geeft me juist WEL de voldoening die ik zoek!

(overigens is dit een blog, geheel op mijn eigen initiatief geschreven, puur uit respect en bewondering voor mensen zoals hierboven genoemd. En niet omdat er andere mensen belangen bij zouden hebben )

Ik hoop dat er veel mensen blij van worden!!!!

x

Suzanne