Het ziekteverzuim op de werkvloer vanwege burn-out klachten blijft maar stijgen!  Het aantal jongeren met depressieve gedachten en psychische stoornissen blijft maar stijgen! Het aantal kinderen dat overprikkeld raakt blijft maar stijgen! De ziektenkostenpremie (je raad het waarschijnlijk al) blijft maar stijgen!

Deze bovenstaande dingen horen we elke dag! ELKE DAG. Maar wat doen we eraan???? NIKS! Althans naar mijn inziens VEEL TE WEINIG.

Nou ja we doen gewoon alsof het er niet is, of dat we het niet zien, of dat het “de ander” zijn probleem is. Pappen en nathouden totdat het probleem zich verplaatst naar iemand anders. En opmerken, aanspreken of aan de bel trekken……..tja dat gebeurt vaak als het leed al geleden is. “Het zal zichzelf wel oplossen” of “het zal een fase zijn” zijn ook veelgehoorde overwegingen. Maar volgens mij zijn er op dit moment 3 heldere voorbeelden te noemen van situaties die voor eenieder van jullie een bepaalde manier van herkenning oproept.( Misschien wel bij jezelf ;))

Stel je voor….., je zit in groep 6. Je kunt jezelf heel moeilijk concentreren want er zitten nog 29 kinderen in dezelfde ruimte als jij. Je wil heel graag naar de meester of juf luisteren maar je ziet en hoort echt overal bijgeluiden. Je aandacht dwaalt af en je krijgt de informatie niet meer mee die belangrijk voor jou is. Gevolg: je wordt zenuwachtig omdat je niet weet wat je moet doen en je krijgt moeite met de opgaven die je moet maken. Dag in, dag uit. Om vervolgens helemaal overprikkeld thuis te komen en amper een woord uit te kunnen brengen. Resultaten worden slechter, er wordt een handelingsplan gemaakt om je resultaten weer “op te krikken” en er gaan weer een paar weken overheen totdat dit plan ge-evalueerd wordt. Ondertussen haak je steeds weer af wanneer het te druk wordt in je hoofd, omdat je simpelweg niet weet HOE je het weer rustig moet krijgen. Die negatieve ervaring zit in je onderbewust brein en zal bij vergelijkbare situaties opnieuw gaan opspelen.

Als jij als kind al snel overprikkeld raakte of gevoelig was voor spanningen en hier nooit mee om hebt leren gaan doordat je maar “gewoon mee” moest proberen doen, heb je grote kans dat je hier levenslang last van zult ondervinden. Als je altijd maar op je tenen moet lopen en je in allerlei bochten moet wringen om maar mee te kunnen met de rest of met wat er van jou gevraagd wordt, blijft dit altijd lastig.

Kun je jezelf voorstellen hoe dit moet voelen voor jongeren die in een keer blootgesteld worden aan een heleboel nieuwe prikkels en invloeden. Denk aan telefoons, nieuwe mensen om je heen,nieuwe school, lichamelijke veranderingen, alcohol, drugs? Voor heel veel jongeren is dit zo overweldigend, dat ze zelf niet in staat zijn om deze prikkels te verwerken en kunnen hier zelfs serieus depressief of angstig door raken. Het is belangrijk dat dit opgemerkt wordt door de omgeving, maar dat de jongeren zelf ook tools krijgen om zichzelf af te schermen voor al deze invloeden.

Op de werkvloer is het niet anders. Je wil jezelf bewijzen, kunt moeilijk nee zeggen, werkt in de pauzes door, reageert meteen op mailtjes, kortom: je gaat maar door en door en door en gunt je lichaam en geest niet voldoende rust om even te “ontladen” uit de drukte.

Nee, je gaat maar door en neemt zelfs het werk wat niet af is nog mee naar huis zodat je er eigenlijk in je hoofd 24/7 mee bezig bent. (Vaak ook nog in combinatie met de onzekerheid over of je contract al dan niet verlengd zal gaan worden) Op een gegeven moment zul je merken dat je lichaam zoveel prikkels en informatie te verwerken krijgt, dat het af en toe de rem erop gooit en jou een waarschuwing geeft. De kunst is om naar je lichaam te luisteren. Maarja……naar je lichaam luisteren? Hoe doe je dat? Makkelijker gezegd dan gedaan als je dit niet gewend bent. Een paar dagen rustig aan en dan zal het wel weer gaan…….! (*right*)

En daar draait eigenlijk ALLES om. Je lichaam en geest moeten in balans zijn en je moet leren om signalen van je lichaam op te merken en te accepteren, in plaats van de “struisvogel” uit te gaan hangen en je kop in het zand te steken. Totdat je lichaam echt heel hard in gaat grijpen, zodat je geen keus meer hebt en wel rustig aan MOET doen.

Het ongelooflijke aan het bovenstaande verhaal vind ik dat er ZO traag en slecht ingespeeld wordt op deze dingen. Nu moeten kleuters massaal engels gaan leren en met tablets om leren gaan………. Ik weet niet hoe het bij jullie zit, maar mijn kids weten vaak nog beter om te gaan met tablets dan ikzelf. Maar WAAROM wordt er zo weinig gedaan aan het “leren ontspannen dmv ademhalingsoefeningen” het “belang van bewegen” het “geloven in jezelf” het “leren mediteren”? WAAROM zit hier nog steeds een “ZWEVERIGE” stempel op en valt het onder “alternatieve geneeswijzen” ( of nog niet eens ) ?????? Terwijl het elke dag…..dag in…..dag uit, stikt van de signalen. WAAROM zitten de lesroosters van leerkrachten ZO gigantisch vol met didactische vakken, terwijl meer van de helft afhaakt doordat de concentratie weg is??? WAT is het doel? Dat je in groep 8 de vmbo-basisberoeps kinderen nog steeds dezelfde stof aan kunt bieden als de gymnasium kinderen? Dat je ze dezelfde toets laat maken met dezelfde norm?????

Ik zou werkelijk willen dat er een verandering zou plaatsvinden op dit gebied. Geloof mij……..kinderen SCHREEUWEN hier letterlijk om. Kijk eens naar het onderstaande schema uit Relax kids . Deze training ben ik aan het volgen en ik hoop dat dit in de toekomst gewoon standaard in het lesprogramma op de basisschool verweven zit!  Preventief aanpakken van spanningen, daar plukt iedereen in de maatschappij later de vruchten van en dat zou de overheid HANDEN vol geld schelen! Ik hoop van harte dat er heel veel mensen zijn die herkennen wat ik hierboven heb verteld en dat er gauw iets gaat gebeuren…….

Stelletje struisvogels….