Kun je jezelf voorstellen dat je geboren bent als jongen, maar dat je jezelf af en toe ook een meisje voelt? Dat je daardoor eigenlijk niet weet of je nu een jongen of een meisje bent? Dat je zo jong al, altijd zoekende bent naar je identiteit?
Of kun je jezelf voorstellen dat je eigen kind hiermee worstelt?
Ik niet……. Ik kan het me het totaal niet voorstellen, simpelweg vanwege het feit dat ik hier niet mee te maken heb bij mijn eigen kinderen. Ik kan het me niet voorstellen maar ik kan wel proberen te begrijpen hoe dit moet zijn voor ouders die hier WEL mee te maken hebben….
Zo ook de ouders van een klasgenootje van Just. Ze worstelen hier al jaren mee. Hun zoon voelt zichzelf regelmatig een meisje…… En deze lieve betrokken ouders doen er alles aan om hun zoon (van inmiddels 8 jaar) hierbij zoveel mogelijk te ondersteunen.
Dat is ook voor ouders een enorme worsteling. Je wil zo graag dat je kind mag zijn wie hij/zij graag zou willen zijn, maar anderzijds wil je hem beschermen tegen de grote boze buitenwereld. Want HEEJ…… je MOET kiezen he? Je bent OF een jongen, OF een meisje. Maar dat jij het ene moment graag een jurkje draagt en je op en top meid voelt en de andere dag liever “gewoon”als jongen door het leven gaat……DAAR hebben de meeste mensen geen begrip voor.
Vanwege deze worsteling kwam deze desbetreffende moeder bij een voorstelling terecht van theatercollectief T.H de wei. En ze vroeg me een tijdje geleden al of het mij interessant leek om er met haar mee naar toe te gaan. Niet zo zeer vanwege het stukje “trangender zijn” maar vooral vanwege het stukje “jezelf mogen zijn”.
Dit is uiteraard een item wat mij persoonlijk enorm aanspreekt. Vanmorgen trokken we de stoute schoenen aan en zijn vertrokken naar Bilthoven waar het theatercollectief om 11.00 uur een voorstelling speelde op een scholengemeenschap en waarbij wij van harte welkom waren om ook te komen kijken.
De voorstelling heet: “De Jongens”
Drie jongens komen elke dag samen om de mooiste avonturen te beleven. Ze bouwen een boomhut midden in de woonkamer, schieten in de gang de grootste bandieten neer en worden zeeziek op een VOC-schip in hun bed. Ze zijn blij met elkaar. En blij dat er geen meisjes in hun verhalen voorkomen. “Meisjes zijn stom en bang voor avontuur. En meisjes willen zelf natuurlijk ook liever een jongen zijn want dat is het allerleukste.”
Maar wat gebeurt er als één van de jongens toch een jurk uit de verkleedkist haalt? De kapitein van het VOC-schip heeft toch ook een vrouw? En misschien wil die vrouw ook wel even kapitein spelen. Of kan dat niet? Waarom mag een jongen niet in een jurk naar school, maar zijn zusje wel? En als die jongen in een jurk loopt, is hij dan ook meteen een meisje?
De vriendschap van de jongens wordt op de proef gesteld als één van hen van binnen anders blijkt dan hij er van buiten uitziet. Kunnen de jongens nu nog wel samen op avontuur? Is die jongen wie hij van binnen is, of is hij wie hij van buiten is? Moet hij zich aanpassen aan de anderen, of kan hij júíst bij zijn vrienden zichzelf zijn?
Met stoere muziek, beeldende scènes en snelle, humoristische teksten snijdt T.H. de Wei in deze hartverwarmende voorstelling een bijzonder thema aan voor jongens en meisjes (6+).
We werden hartelijk ontvangen door dit jonge theatergezelschap en gingen tussen de kinderen op de tribune zitten om te kijken. Ik ging er redelijk luchtig naar toe en was vooral heel benieuwd hoe ze een onderwerp als dit, op een kindvriendelijke manier zouden brengen.
En WAT hebben deze meiden ons weggeblazen zeg…..PRACHTIG……werkelijkwaar PRACHTIG. Het raakt mij ENORM. Sowieso emotioneerde het me omdat je naast iemand zit die als het ware naar het verhaal zit te kijken alsof ze het over haar zoon hadden. Voor haar was het ENORM herkenbaar en dus ook heel erg confronterend. We hadden gelukkig net genoeg papieren zakdoekjes bij ons want de tranen biggelden over onze wangen.
Dit stuk klopte helemaal……. en WAT hebben ze dit onderwerp prachtig weten te verwoorden. Zonder heel zwaar en overdreven in te gaan op het transgender zijn.
De boodschap was vooral dat er een heleboel kinderen (en volwassenen) zijn waarbij de binnenkant anders is dan de buitenkant en dit in de breedste zin van het woord. Hoe ga je er mee om? Ga je dit vertellen tegen je ouders en vrienden? Hoe reageren zij? maar ook…..Hoe zou jij reageren wanneer je beste vriend of vriendin hier mee te maken krijgt??
De sterke verhaallijn in combinatie met het prachtig eenvoudige decor en pure spel, maakte het voor mij een voorstelling die ik het liefst op ELKE school zou willen zien!!
We kennen allemaal het programma hij is een zij van Arie Boomsma en hierin wordt prachtig weergegeven hoe een transformatieproces van een transgender er in de praktijk uit ziet. Super dat dit programma er is. Maar als ik eerlijk moet zijn, vond ik deze voorstelling nog VELE malen dieper binnenkomen dan het tv-programma van Arie. Vooral omdat hier ingestoken wordt op de worsteling en niet op de transformatie. En dat het ook prima is, dat je jezelf af en toe meisje voelt en af en toe jongen…..vooral op jonge leeftijd.
Naderhand hadden we een heel waardevol nagesprek met de meiden van het theatergezelschap en het moest echt even bezinken bij ons. De meiden gaven aan dat het onderwerp TE gewaagd is volgens veel scholen om bespreekbaar te maken bij kinderen. Of scholen vinden dat er TE weinig kinderen hiermee te maken hebben en er dus het belang van dit onderwerp daardoor niet zo goed inzien…….. Hierdoor hoeven de meiden maar heel soms deze voorstelling te spelen en dreigt hij zelfs te verdwijnen omdat er te weinig animo is……..
Ik wist NIET wat ik hoorde…..in mijn ogen is dit een onderwerp dat juist ENORM bepalend is voor de omgang met elkaar en de basis voor ALLES.…..“Wat is je identiteit en wanneer ben je nu echt jezelf???” En “WIE bepaalt wat normaal is en wanneer ben je dat eigenlijk wel of niet?” Pas als je dat voor jezelf duidelijk hebt, komt de rest! Toch?
En wat zou het toch mooi zijn wanneer onze kinderen deze onderwerpen en problematieken als normaal” zouden gaan zien !
Lijkt je deze voorstelling ook juist prachtig om naar jouw school (of scholengemeenschap) toe te halen??? Lees dan gauw hieronder verder. En geloof mij…… het is de moeite waard! Ik ben heel dankbaar dat ik deze voorstelling heb mogen zien en hoop hem van harte binnenkort hier ergens in het zuiden tegen te komen. (Het liefst op de school van mijn kinderen uiteraard)
En deel dit blog gerust wanneer je ook vindt dat dit onderwerp aangesneden zou moeten worden op jouw school of de school van je kinderen!
En dit is overigens ZEKER geen gesponsorde blog, want daar doe ik echt niet aan….. dit is een blog recht vanuit mijn hart omdat ik heel dankbaar ben voor de ochtend die ik vanmorgen heb ervaren. Ik ben zo blij dat ik vanmorgen heel impulsief ingestapt ben in de auto naar Bilthoven.
x
Suus
justmeiself 