Zo daar zit ik dan…… na 4 uurtjes nachtrust, met een bak koffie achter mijn laptopje! Toevallig kwam het zo uit dat uitgerekend vandaag om 7.30 onze zolder aangepakt wordt om om te toveren tot speelzolder. Om 7.30 zat ik letterlijk rechtop in bed omdat ik serieus het gevoel had dat ons huis ging instorten…..MEN wat een herrie!

Oke ik moet altijd even op gang komen ’s ochtends en kom normaal gesproken heeeeeeel lastig mijn bed uit. Het grote voordeel hiervan was dat ik niet wist HOE snel ik mijn bed uit moest gaan, in de kleren en HUP naar beneden zo ver mogelijk weg van deze herrie. In 1 klap klaarwakker dus!

Maar het maakt niet uit…. Ik ben nog na aan het genieten van een geweldige avond van gisteren en weet dat ik nog een paar mooie dagen in het verschiet heb. Het zonnetje erbij, bakje koffie, muziekje aan en typen.  Ik moet gewoon echt even een blogje schrijven omdat ik gisteren oprecht heb genoten van een hele mooie carnavalsavond in Deurne. Het is een jaarlijkse traditie, met alle collega’s naar Kommer en Kwijl. Een superleuk concept waarbij plaatselijke “zanggroepjes” van kroeg naar kroeg trekken om een kort optreden ten gehore te brengen. Op 1 avond komen er dus een stuk of 10 optredens voorbij, die nou niet allemaal even zuiver en mooi gezongen zijn, maar wat maakt het uit? De kroegen zitten stampvol en het is heel erg gezellig!

De jaarlijkse traditie is bij mij een aantal jaar ruw verstoord geweest omdat ik absoluut niet lekker in mijn vel zat en heel veel moeite had met “druktes”. Ik durfde echt geen drukke zaal meer in waar ik niet accuut uit zou kunnen, dus carnaval werd voor mij ineens een hele lastige opgave. Nu moet ik zeggen dat wanneer je zelf niet lekker in je vel zit, je ook niet echt zit te wachten op een hossende menigte die allemaal verkleed, op hun aller lolligst, de revue weten te passeren. Maar als je wel lekker in je vel zit EN je bent van kleins af aan ALTIJD carnaval wezen vieren, gaat het toch weer kriebelen hoor!

Het begon bij mij vorig jaar weer wat terug te komen, ik ben toen ook al meegeweest naar Kommer en Kwijl. Welliswaar in de buurt van de uitgang, maar ik was er weer sinds 2 jaar. En wat was ik blij dat het “gelukt” was zonder een paniekaanval te krijgen! We hebben vorig jaar nog zondags de optocht gekeken met de kindjes en zijn de rest van de carnaval naar de ardennen geweest wat ook heel erg fijn was.

Dit jaar is anders. Dit jaar heb ik er echt gewoon weer super veel zin in! Ik ben altijd een carnavalsliefhebber geweest. Wat heel erg vreemd is want mijn ouders geven er werkelijk helemaal NIKS om. (wat nu wel makkelijk is omdat ze graag op onze kindjes passen tijdens die dagen, win win situatie )  Ik weet nog goed te herinneren dat ik gewoon oprecht ge-emotioneerd was toen ik in, ik geloof 2001, werd gebombardeerd tot vorstin van KomOkUs. Samen met Prins Bram heb ik de carnaval van mijn leven gehad. Zo trots, vereerd en blij, kortom een gevoel wat je niet uit kunt leggen of kan omschrijven, maar wat je moet beleven. Maar dat ter zijde….. ik dwaal weer eens af.

Even terug naar gisteren…… aangezien ik nog echt wekelijks contact heb met een heel aantal oud-collega’s via de diverse appgroepen, blijf ik nog heel goed op de hoogte van veel dingen. Waar ik heel erg blij en dankbaar voor ben, want dat is toch wel het stukje wat ik het meeste mis sinds ik gestopt ben op school. Mijn lieve collega’s. Ik kon het dan ook niet laten om “efkes”op school te gaan kijken met carnaval om alvast een beetje in de mood te komen. Dat vond ik namelijk een van de gezelligste dagen van het jaar, om te mogen werken. Ik had eerst mijn eigen kids naar school gebracht en die hadden er zowaar allebei zin in. Superleuk al die verkleedde kinderen:

Daarna ben ik even naar de Gerardusschool geweest omdat prins Martijn en zijn gevolg op bezoek kwam. Prins Martijn is een oud-collega van mij en is dit jaar prins van Deurne geworden. Aangezien hij het nogal gaaf vindt om de zaak op allerlei manieren te flessen, hebben mijn collega’s er alles aan gedaan om hem terug te pakken. Ik werd mee getrokken in het complot maar helaas hebben we zijn acties niet kunnen evenaren…..”Seund”.

Ik was als oud-collega uitgenodigd om mee te gaan grieken om vervolgens dus mee te gaan naar het “Kommer en Kwijl” gebeuren.

Bij de Griek was het het “as usual” al een dolle bende en het voelt echt nog zo vertrouwd om met deze lieve mensen weg te gaan. Er is altijd een vaste kliek die tot het laatste blijft hangen en als vanzelfsprekend voel ik me daarbij prima op mijn gemak! Hieronder zie je het clubke bij de Griek zitten. Zelfs onze dorstlustige prins heeft tijd vrij gemaakt in zijn drukke schema om deze traditie samen met ons te komen vieren. Die met zn ogen EXPRES dicht, dat is de prins. De eerste prins in Deurne waar het carnavalsbestuur een hoop werk mee heeft om hem binnen de grenzen van het protocol te houden. Wel een super gezellige prins die ervoor zorgt dat er weer heel veel jeugd bij de carnaval betrokken wordt. En wat is er voor kinderen nou mooier dan een meester als prins??? Zware taak voor hem hoor…. nu heeft ie 2x een voorbeeldfunctie, maar het gaat hem goed af! Samen met zijn vriendengroep maakt hij van alles een feestje en het feest weten ze over te brengen op de rest van de mensen.

De echte diehards van mijn oud-collega’s zijn allemaal de 50 gepasseerd, maar deze schatten van mensen zitten erg op 1 lijn met de broekies van het team, omdat ze 1 gemeenschappelijke eigenschap hebben, namelijk: ” niet naar huis kunnen wanneer het gezellig is” Zo ook gisteren…..  Dit resulteerde in het feit dat we om 2 uur bij de automatiek stonden te buurten over hoe gezellig het was. En nee ik houd echt niet perse van carnavalsmuziek, maar als je jezelf toe kan geven aan de hele beleving rondom carnaval, hoort dat erbij. En ik zal je zeggen dat ik gisteren af en toe echt kippenvelmomentjes heb gehad, gewoon omdat ik oprecht kon genieten van het feit dat ik in het gezelschap was van zulke lieve mensen, dat ik heb gekletst met mensen die ik niet kende, de polonaise heb gelopen in de drukte zonder me ongemakkelijk te voelen, Martijn heb zien genieten met zijn vrienden van het hele gebeuren, een aantal ouders en oud leerlingen heb gesproken en gewoon, omdat het bij mij altijd een gevoel oproept van “vroeger”. Vroeger toen ik weken van te voren al bezig was met de voorbereidingen van carnaval, elke minuut mee wilde maken en op woensdag gewoon echt kon huilen dat de carnaval voorbij was.

Ik heb een poging gewaagd om te verwoorden hoe het voelt, maar dat kan niet, carnaval kun je niet omschrijven, dat moet je beleven!

Laat de komenden dagen maar komen! Ik kijk er naar uit om in ons eigen dorpje carnaval te gaan vieren met lieve vrienden en bekenden en hopelijk op veel momenten met de kids erbij! Want dat is waar het voor mij om draait, de gezelligheid opzoeken daarvan genieten.

Ik wens iedereen hele fijne dagen!

Alaaf!

x