Trots, blij, “ziejeweldatikhetkan”-gevoel, hellup, en nog vele andere emoties heb ik de afgelopen 2 dagen gehad vanwege de “invasie” rondom mijn bericht van 17 November! NIET NORMAAL

“as we speak”:

*is het meer dan 4000 keer gedeeld op FB

* is het gelezen door meer dan 25000 mensen

* is er 25 keer gereageerd op mijn blog met mooie reacties en duizenden keren gereageerd via facebook met mensen die er hetzelfde over dachten!

* heb ik 15 nieuwe volgers van mijn blog bijgekregen!!!!

Toen ik het artikel maandagochtend vlug typte, na het lezen van het nieuwsbericht op NOS.nl, ben ik heel vlug even mijn mening/gevoel op papier gaan zetten! In de hoop dat een aantal mensen het zou gaan delen, zodat er wellicht een aantal mensen aan het denken zouden worden gezet! Maar op deze invasie had ik never nooit niet gerekend! Als ik van te voren geweten had, dat zoveel mensen het zouden gaan lezen, zou ik het waarschijnlijk niet goed genoeg hebben gevonden. Er stonden kromme zinnen in, vast en zeker wat spelfouten en daarbij…..Wat boeit de rest hoe ik erover denk?????

Nou gelukkig heb ik niet te lang nagedacht en meteen op verzenden geklikt. En dat doe ik eigenlijk altijd. Ik ben echt een gevoels en inspiratie schrijver. Dat is mijn passie. En dat het geen literair hoogstandje is…..tja dat is nu eenmaal zo! (ieder z’n kwaliteiten zullen we maar zeggen he? 😛 )

Toch waren er 3 mensen die hun kritische noot plaatste over de spelling van het stukje! Er werd uiteraard benoemd dat dit voor een juf toch echt niet kon. Een ander zei er ook nog bij dat ze het geen “sterk stuk” vond. Tuurlijk, bij zoveel lezers zitten er altijd mensen tussen die kritiek gaan leveren. En dat mag ook. En TOCH was het typisch om te merken dat ik de neiging had om meteen in de verdediging te schieten. Ik vond het echt zo’n “belachelijke” opmerking, hoe durfden ze???  Al gauw genoeg kwam ik tot de conclusie dat dit nu NET de inhoud bevestigde!

Dat niet alleen kinderen worden afgerekend op wat ze NIET kunnen, maar dat dit in de volwassen wereld ook nog steeds zo werkt helaas! Wel een dik leerpunt voor mezelf dat ik mezelf moet realiseren dat je kritiek kunt krijgen, daar waar je je mening geeft! En HOE belachelijk je het ook vindt……..ze zijn het niet waard om er ook maar 1 minuut “last” van te hebben. Dus ben ik me gaan focussen op de positieve reacties want dat waren er ongeveer 10 000 keer zoveel en juist WEL de moeite waard om bij stil te staan!

Het was erg fijn om me zo lekker trots te voelen en daar had ik ook alle rede toe vond ik zelf! Ik heb uit enthousiasme flink opgeschept via Facebook. (sorry voor de overkill)

Voor mij was het een bevestiging dat het ‘van me af schrijven’ van mijn gevoel, blijkbaar toch mijn talent is! En dit talent wil ik heel graag verder ontwikkelen!

Sommige berichten (waarvan deze ook) zal ik niet delen via social media omdat ik deze puur voor mijn vaste volgers schrijf! Want mensen die zichzelf inschrijven voor de update-mail, zijn oprecht geïnteresseerd! En daar ben ik oprecht dankbaar voor! Het is nu nog een redelijk klein clubje, maar ik heb er vertrouwen in dat het clubje alleen nog maar gaat groeien!

tnx

xxx