Een aantal van jullie zal het herkennen…als je aan kinderen vraagt: ” hoe was het op school?” . Dat er dan met moeite een “leuk”, “goed” of “weet ik niet meer” uit komt! Ik kreeg als juf heel vaak ouders op gesprek die daar thuis mee worstelden. ” Hij vertelt nooit iets!”. Nu weet ik uit eigen ervaring dat het zeeeeer herkenbaar is! En het is ook logisch natuurlijk, kinderen hebben de hele dag al van alles “moeten” doen en ze hebben vaak echt geen zin om ook nog eens aan jou te MOETEN vertellen hoe het op school was! Ze gaan vaak liever spelen. En geef ze eens ongelijk?

In zekere zin is het dus heel normaal dat kinderen weinig vertellen als ze uit school komen. Laatst stonden er een aantal tips op Facebook om op een andere manier je vragen te stellen, zodat je kind wel MOET vertellen! Ipv van te vragen “hoe was het op school?” kun je bijvoorbeeld vragen “wat was er vandaag heel erg grappig?”. Het kan zijn dat het werkt, maar het kan ook goed zijn van niet! Hier niet tenminste! “Weet ik niet!” blijft het favoriete antwoord en ik weet inmiddels dat ik er niet op door hoef te vragen want dat heeft totaal geen zin. Op dat moment heb ik dus weinig tot geen “verbinding” met Just, omdat hij met z’n aandacht al lang bij zijn lego zit of zo! Dus niet alleen de manier van vragen is van invloed, zeer zeker ook de timing van het vraagmoment. Want “weet ik niet” is de grootste onzin natuurlijk, als ik m vraag wat het Nederlands elftal gemaakt heeft tegen Costa Rica, weet hij exact te vertellen dat dit in penalty’s eindigde en dat Tim Krul er speciaal in was gekomen en de penalty stopte! (en zo ook alle andere wedstrijden van het wk) Dus niks mis met zijn geheugen! Het is gewoon een minder vervelende manier om te zeggen: ” ik heb er nu echt helemaal geen zin in om er met jou over te praten!”

Nu zijn sommige kinderen zo open dat ze op den duur vanzelf komen vertellen wat er allemaal gebeurt is op school. Maar er blijven er een aantal (en daar heb ik hier het voorbeeld van thuis zitten) waar je dus niks van te horen krijgt, al helemaal als je er niet naar vraagt! Nu kom ik er via andere moeders, de juf, andere klasgenootjes, de nieuwsbrieven wel achter wat er allemaal gaande is, dus dat is het probleem niet. Het probleem met “binnenvetters” is dat ze vaak verlegen zijn (en hier vaak last van hebben) en dat er toch een aantal dingen dwars zitten die eruit moeten! In ons geval was dat vaak ’s nachts. Vaak wakker, aan ons bed staan (al dan niet verdrietig), bang zijn, niet kunnen slapen enz enz. Het is een tijd zo erg geweest dat hij overdag met wallen onder zijn ogen liep omdat hij zo slecht sliep (en wij ook). En waarom? Er was niet echt een aanleiding voor want hij ging echt met plezier naar school.

Wat we ook probeerden……niks hielp en we kregen er geen grip op! Vanaf het moment dat Just is gaan voetballen, merkten we al enige verandering. Hier kon hij ECHT z’n ei kwijt. Hier liet hij niet over zichzelf heen lopen en merkte al gauw dat het hem aardig af ging! Fijn om te zien dat zo’n teruggetrokken manneke een keer vol zelfvertrouwen zat! De eerste goal uit z’n carrière was denk ik ook een van de meest trotsmakende momenten uit mijn “moedercarrière” tot nu toe!

Toch bleef praten over gevoel, dingen die hem dwars zaten moeilijk en werd het er s’ nachts niet beter op! We hebben al wateraders laten verleggen, z’n bed verzet, nachtlampje aan, knuffels in overvloed, een ander bed gekocht waar lades onder zaten (wat hij zelf als oplossing gaf voor de “monsters” onder zijn bed) Alleen dit laatste heeft wel al voor wat verbetering gezorgd moet ik zeggen! Op een gegeven moment kwam ik de #zorgenvriendjes tegen. Het zijn knuffels met een ritssluiting als mond en daar kun je briefjes in stoppen met je “zorgen” erop en de zorgenvriendjes eten het op:

We zagen samen de reclame op tv voorbij komen en Just gaf zelf aan dat DAT echt iets voor hem zou zijn! Nou hup naar intertoys (want je probeert echt ALLES) en voor zowel Just en Meis een zorgenvriendje. Want het idee klonk mij ook echt als een oplossing in de oren.

Een kleine bijkomstigheid is dat Just niet alleen een binnenvetter is, maar dat hij ook ongelooflijk diep na denkt over dingen. Zo ook in dit geval…..in plaats van dat de lieve meneer “zorgenvriend” zijn zorgen wegnam, kwamen er voor Just zorgen bij! De bedoeling was natuurlijk dat je als ouder het briefje ’s nachts eruit zou halen en zo een beetje een idee had wat er speelde bij je eigen kind. Just had wel 20 vragen over zijn 1e zorgenbriefje. “Hoe kan een knuffel nou een stukje papier opeten????” “Waar laat hij dat papiertje dan?” “Zit er een soort spul in zijn mond wat er voor zorgt dat papier op kan lossen???” “Hoe laat eet hij dat briefje op?” ” Wat nou als ik wakker ben als ie het briefje op gaat eten?” en zo kan ik er nog een aantal verzinnen. Kortom, Just duwde er liever GEEN briefjes meer in want al die dingen vond ie toch maar niks. Conclusie, zorgenvriendje is niks meer en niks minder dan een “gewone” (prijzige) knuffel en werkt voor Just averechts. Ik geloof wel meteen dat het voor andere kinderen echt DE oplossing zou kunnen zijn!

Dus maar weer op zoek naar iets anders. *zucht* . Toevallig waren we laats wederom bij onze favo winkel in Someren (www.verwende-apen.nl) en zagen we daar een boekje liggen en dat heette #slaapklets

Ik had er nog nooit van gehoord, maar toen ik de achterkant eens goed had gelezen en de binnenkant bekeken had, dacht ik al dat het helemaal in mijn straatje zou zijn. Ik vond het in ieder geval de moeite waard om het te gaan proberen met Just. We zijn er nu een tijdje mee bezig en het is echt ZO de moeite waard. Het verplicht kinderen EN hun ouders om in gesprek te gaan over de dag en vooruit te kijken naar de volgende dag. Op deze manier maken ouders gericht tijd voor hun kind en maken kinderen op een speelse manier hun hoofd leeg! Ik mag niet te vroeg juichen maar ik merk hier dat het tot nu toe een succes is! Er wordt elke dag een vast onderdeel besproken (bovenste gedeelte van de pagina) en er staat elke dag een andere oefening op het onderste gedeelte van de pagina. Het kan varieren van ademhalingsoefeningen, kleuroefeningen, grappige verhaaltjes, gekke woorden verzinnen, enz enz. Hele simpele korte dingetjes die kinderen leuk vinden en waar ze even met hun aandacht volledig op gericht zijn! Hieronder zie je een voorbeeld van zo’n pagina:

Het is echt heel erg leuk en heb uit eigen ervaring gemerkt dat Just het prettig vindt, de dagelijkse structuur om de dag te evalueren en tevens zijn hoofd leeg te maken!

Nogmaals, het is echt niet zo dat dit een reclamepraatje is voor verwende apen of voor de makers van het boekje #slaapklets. Ik probeer alleen praktische tips te geven, zodat het wellicht mensen kan helpen! Het is uiteraard geen wondermiddel om van een gesloten kind, een open kind te krijgen. Maar het kan er wel aan bijdragen dat het gesloten kinderen, verlichting geeft! En elk kind is anders en voor elk kind werkt er weer een andere aanpak. Dat maakt het juist ook zo mooi!

Fijne dag!