Zoals jullie gewend zijn van mij, kan ik heel openhartige verhalen schrijven over mijn eigen leven. Voor mij persoonlijk is dat een manier om het van me af te schrijven en vooral om andere mensen te inspireren en evt. te helpen die met dezelfde struggles te maken hebben. De reacties die ik heb gekregen zijn echt NIET normaal. Mensen die via via via bij terecht zijn gekomen en die aangeven dat mijn verhalen zo herkenbaar zijn, dat ze er echt oprecht steun uit halen. Super! Echt! en DAAR doe ik het voor! Ik ben het kwijt…..anderen pikken het op als steun of tip….win, win!

Bij alles wat ik post op social media, bedenk ik van te voren of ik het wel of niet moet plaatsen en waarom juist wel of niet. Is het geen overkill? Worden mensen niet Justmeiself-moe? Kom ik niet over alsof ik continue in “the picture” wil staan? En toch probeer ik dat zoveel mogelijk los te laten. IK post wat IK wil en wat anderen daar van denken…….jammer dan! Als ze het niet willen lezen, lezen ze het toch gewoon niet. Maar elke persoon die er bij gebaat bleek te zijn is voor mij waardevol! En het geeft mijzelf een heel goed gevoel! En iedereen moet zelf weten wat hij wel of niet deelt met de buitenwereld!

Toch krijg ik ooit opmerkingen die me echt wel aan het denken zetten! Soms zeggen mensen dat ze zouden willen dat ze het zo makkelijk van zich af konden schrijven, maar dit echt niet kunnen. En dat ze zouden willen dat andere mensen wisten van hun situatie (net zoals die van mij) omdat dat alles een stuk makkelijker maakt! Mensen begrijpen alles beter als er open kaart wordt gespeeld. Maar in een heleboel situaties KAN er geen openheid over gegeven worden omdat het gevoelig ligt, je er anderen mee kwetst of omdat je jezelf er misschien wel voor schaamt. Dat besef ik me maar al te goed!

Ik krijg vaak de opmerking van mensen dat ze het zo knap vinden, de weg die ik de afgelopen jaren heb bewandeld en ik moet zeggen dat ik dat oprecht ook van mezelf vind en dat ik daar mega trots op ben, maar ik zou het zo fijn vinden als we er allemaal even bij stil staan dat er een HELEBOEL mensen zijn die nog een VEEL moelijkere weg bewandelen, maar dan in de anonimiteit. Die in een situatie zitten die niet bespreekbaar is maar waar ze wel mee moeten handelen of dealen. Waar je aan de buitenkant echt niet aan kunt zien wat er stiekem allemaal gaande is!

Ik heb juist heel veel bewondering voor deze mensen en ik kwam een afbeelding tegen op pinterest die de spijker op z’n kop sloeg:

Dat wou ik gewoon even kwijt! Want eenieder van jullie heeft in zijn of haar omgeving mensen waarvoor het bovenstaande voor geldt! En steek ze een hart onder de riem. Besef ook dat er heel veel mensen zijn waar jijzelf al een oordeel over hebt misschien omdat die persoon zichzelf op een bepaalde manier heeft gedragen. Je weet NOOIT wat er achter een bepaalde houding of masker zit, probeer hier ALTIJD eerst aan te denken!

Laat dit een hart onder de riem zijn voor mensen die zichzelf hierin herkennen!!! Deel m op je tijdlijn als je ook graag zo iemand een hart onder riem steekt zonder dat je namen hoeft te noemen!x

Fijne zaterdag