Goedemorgen, terwijl ik gister op het puntje van de bank zat tijdens de uitzending van Rtl-late night omdat de enige echte meneer Sander Dekker het NUT van CITO uit zou gaan leggen, kon ik na 15 minuten weer achterover gaan leunen en me sterk afvragen wat er nu veranderd is? NIKS….. Helemaal NIKS.

Het schooladvies zou dit jaar voor het eerst bindend zijn en de CITO toets zou dit als second opinion in de meeste gevallen gewoon bevestigen. Let op…..in de MEESTE gevallen. Als de CITO lager uitvalt, niks aan de hand (wat ik overigens een goed iets vind) , Maar als de CITO hoger uitvalt, kan het advies nog bijgesteld worden.

En laat nu NET die groep last hebben van CITO stress. De groep die op het randje van vmbo-tg/havo presteert, maar die eigenlijk kost wat kost naar HAVO willen. Of, in de meeste gevallen, waar de ouders van willen dat hun kind naar HAVO gaat, maar waar school liever vmbo-tg adviseert omdat het kind dan altijd nog omhoog kan ipv omlaag……

Kun je jezelf voorstellen wat voor druk dit bij kinderen geeft? EN bij de ouders…..EN bij de leerkracht? Voor deze kinderen hangt dus in principe het advies wel volledig af van de CITO-score!!!!

Toen ik jaren terug groep 8 had, voerden wij altijd al de adviesgesprekken voordat de uitslag van de CITO binnen was. Uren zaten we bij elkaar met alle leerkrachten van groep 6, 7, 8, de interne begeleider en directie! Ik kan oprecht zeggen dat wij samen een heel goed beeld hadden van kinderen en er was bij ons gelukkig toen al de mogelijkheid om als leerkracht in gesprek te gaan met de school van VO om je advies nader te verklaren (bij een tegenvallende CITO). Helaas werd er nog in sommige gevallen TE veel gekeken naar de CITO, dus dat is wel heel prettig dat dit veranderd is. Je stond als leerkracht maar ook als ouder met je rug tegen de muur op zo’n momenten.

Maar om een lang verhaal kort te maken, of ik nu wel of niet eens ben met de CITO, feit blijft dat er een genormeerde eindtoets verplicht wordt voor elke basisschool en daar zal iedereen mee moeten dealen. En DAAR ligt de lange oplossing voor de lange termijn, er mee leren te dealen!!! Een CITO komt…….maar een CITO gaat ook weer voorbij…….

Daarom heb ik, de in mijn ogen, ideale oplossing bedacht die op de lange termijn het woord CITO-stress als sneeuw voor de zon zullen laten verdwijnen;

1: Splits,indien mogelijk, groep 1 en 2.

Laat groep 1 ontdekken, spelen, hun motoriek ontwikkelen, vertellen, dansen, buiten spelen. En laat ze kennis maken met mindfulness. Integreer ontspanningsoefeningen tijdens de kringactiviteiten en laat ze ervaren dat vervelende gebeurtenissen (zoals ruzie en pijn) ook weer verdwijnen….. Ga in gesprek met deze kinderen, observeer waar hun talenten liggen en zoek vooral verbinding. En laat VOORAL de LVS-toetsen hier zeker nog weg. Laat groep 2 ook nog zeker heel veel spelen, maar speel in op de leerbehoeften die sommige kinderen al kunnen hebben, op een vrijblijvende manier. Eis niet van ze dat ze aan het einde van het jaar al letters en cijfers kunnen benoemen of schrijven, leg vooral GEEN druk op ze. Laat ook hier de LVS-toetsen weg en steek in op ademhalingsoefeningen, zelfredzaamheid, ontdekken, ontwikkelen, en laat ze spelen. Op deze manier krijg je in groep 3 kinderen die hun motoriek ontwikkeld hebben en in staat zijn om geconcentreerd te kunnen luisteren naar uitleg. De fundering is sterk en vooral ontspannen.

2: Integreer mindfulness en breintools in het lesprogramma van groep 1 t/m groep 8

Zorg ervoor dat kinderen zichzelf leren te ontspannen, dat ze zichzelf veilig voelen en dat er gepraat wordt over de werking van de hersenen (dmv bijvoorbeeld de methode breintools) Zo leren kinderen elkaars gedragingen begrijpen en leren ze hier op de juiste manier op te reageren en er mee om te gaan. Laat ze ervaren dat vervelende ervaringen komen, maar vooral ook weer gaan. Train dit met kinderen. Als kinderen hier al mee bekend zijn vanaf groep 1, worden hun hersenen zodanig getraind dat ze veel beter om kunnen gaan met spannende situaties zoals toetsen.

3: Zorg dat leerkrachten stress-bestendiger worden en dingen makkelijker los kunnen laten:

In mijn ogen zou een cognitieve based mindfulnesstraining een “MUST” zijn voor elk team. Op die manier leren leerkrachten keuzes te maken, dingen beter te relativeren en dingen los te laten. Een ontspannen leerkracht straalt rust uit op de kinderen en dat is precies wat kinderen nodig hebben. Vooral de hoogsensitieve kinderen, die voelen dit feilloos aan.

4: Laat kinderen inzien waar ze goed in zijn:

Doordat je in groep 1 en 2 de tijd hebt genomen om heel gericht naar kinderen te kijken en op deze manier te zien waar hun talenten en kwaliteiten liggen, kun je daar op inspelen! Probeer in je onderwijsaanbod het thema ; “jezelf zijn” hoog in het vaandel te zetten. Organisatorisch een grote klus misschien, maar schakel desnoods ouders in. Kinderen die af en toe de mogelijkheid hebben om te laten zien waar ze goed in zijn, voelen zichzelf veel zelfverzekerder. Maak gebruik van de talenten die je in je klas hebt! En ook van talenten van ouders. En al gaat het een keer ten kostte van een andere les…. durf de methode maar gerust eens lost te laten, je plukt er uiteindelijk de vruchten van.

5: Betrek ouders meer in het leerproces van kinderen:

Wat mij betreft mogen 10 minuten gesprekken afgeschaft worden, ga in gesprek met ouders wanneer daar behoefte aan is of wanneer dit nodig is. Ga in overleg met ouders op welke manier jullie er samen voor kunnen zorgen dat een kind zichzelf optimaal kan ontwikkelen. Wat heeft een kind nodig? Wat mogen we samen van een kind verwachten? Wanneer ouders op deze manier betrokken worden, kunnen ze zichzelf veel beter neerleggen bij het schooladvies en leggen ze waarschijnlijk minder druk op de CITO en dus op hun kind. Ook hier geldt…..zoek verbinding met ouders. Wanneer zij zichzelf veilig EN gehoord voelen, voelen ze zichzelf vanzelf medeverantwoordelijk voor de ontwikkeling van hun kind en zullen ze automatisch meer betrokken raken bij het leerproces.

Ik ben ervan overtuigd dat deze 5 punten een grote verandering te weeg zou kunnen brengen in het onderwijs. En dat kinderen heeeeel anders tegen een toets aan zouden gaan kijken.

Maarja……wie ben ik……..

En zo ist…..

Groetjes,

Suzanne