5 jaar na de zwarte wolk….

/ Justmeiself
Vandaag vierden we Meis haar kinderfeest! Haar aller 1e kinderfeest…..omdat ze vorige week 5 jaar is geworden. Ze heeft genoten en ligt nu moe maar voldaan, uitgeteld op de bank. Ondertussen ben ik dankbaar en voel ik me blij omdat dit misschien wel het 1e kinderfeest was waarbij ik nauwelijks hulp in heb hoeven schakelen als back up.
Het 1e kinderfeest waarbij ik best veel momenten heb kunnen genieten ipv te overleven. Ik geef toe, werken met kinderen vind ik geweldig, maar kinderfeesten….. zullen nooit mijn hobby worden. Vandaag viel het me reuze mee. (Het waren ook maar 5 kinderen en allemaal heel makkelijk, dat scheelt natuurlijk ook ;)) Toen de kinderen weg waren, kreeg ik een enorme drang om te schrijven.
Want ik realiseerde me ook dat ik 5 jaar geleden nooit had kunnen bedenken dat ik me 5 jaar later weer happy  zou kunnen voelen. Maar…….het is echt zo! De periode na Meis haar geboorte was een zwarte periode, en Meis was het gouden randje.
Gelukkig weten heel veel mensen niet waar ik het over heb en kunnen ze zichzelf zo’n gevoel niet voorstellen. Dat is logisch en dat is ook niemand kwalijk te nemen. Maar juist daardoor kun je jezelf zo eenzaam voelen in een bepaald gevoel.
Iedereen wil je helpen en ondersteunen, maar niemand lukt het echt. De enige die het kan doen…..ben jijzelf! Maar als je niet meer weet HOE, geeft dat echt een machteloos gevoel.
Om alle mama’s die ook kampen met dit machteloze gevoel (weten dat ze blij en gelukkig zouden moeten zijn, maar dit niet zo voelen) een stukje hoop te geven, wil ik een gedicht delen dat ik exact 5 jaar geleden schreef in mijn kraambed.
Ik heb het toentertijd op een kladblaadje geschreven en het nooit met iemand gedeeld. Ik moest toen even mijn gevoel kwijt op papier, al luchtte dat toen niet echt op. Het briefje heb ik wel bewaard voor het geval ik het nog ooit ergens voor zou kunnen gebruiken.
Vandaag is dat moment…….
Het is voor mij het meest persoonlijke bericht dat ik ooit gedeeld heb waarin ik me gruwelijk kwetsbaar opstel en vind dat best een beetje eng. Ook zal een heel aantal mensen wellicht niet begrijpen waarom ik zoiets persoonlijks deel. Toch voelt het goed om te doen, omdat ik weet dat er vast mensen zijn die er kracht en hoop uit zullen halen……
Mijn lief Meisje,Ik wil graag blij zijn met je,maar het voelt zo niet.Ik wil je troosten als je huilt,maar het lukt me niet.Ik wil beschuit met muisjes eten,maar ze smaken niet.Ik wil graag gezellig doen met het kraamb

32 gedachtes over “5 jaar na de zwarte wolk….”

  1. Suus, wat fijn dat je weer blij kunt zijn. Je hebt hard aan jezelf gewerkt en dat is gelukkig niet voor niets geweest. En wat fijn voor de Kids dat je er weer bent. Ook tijdens hun kinderfeesten. Je hebt het volbracht en kunt trots zijn. Nogmaals gefeliciteerd met je eenhoornmeisje. Tijd heelt inderdaad alle wonden. De volgende keer als we elkaar tegenkomen, nemen we er een borrel op! Groetjes van een ook niet zo’n fan van kinderfeesten houden maar we doen het toch. 😉

    Like

    Beantwoorden

  7. Hartstikke fijn dat het weer goed met je gaat.
    Ik denk ook wel dat je dik en dubbel de gemiste tijd hebt ingehaald.
    Nu kan het alleen maar beter gaan.
    Groetjes Francesca

    Like

    Beantwoorden

  13. Proficiat met Meis!
    Wat (op) recht uit je hart komt is puur. Mooi Suzanne om je zo kwetsbaar op te kunnen stellen. Delen is helen.
    Je kinderen boffen met zo’n moeder!

    Like

    Beantwoorden

  16. Toen ik begon te lezen dacht ik: gaat dit nou over…. Ja dus! Fijn dat je dit deelt met anderen. Mij overkwam het zelfde na de geboorte van onze dochter. Na ook ongv 5 jaar v verdriet, onmacht, onbegrip, psychische hulp en medicijnen, kwam ik er langzaam maar zeker bovenop. Die tijd vergeet ik nooit meer, ook al is onze dochter inmiddels bijna 18.

    Like

    Beantwoorden

    • Nee ik geloof dat je dat nooit meer vergeet! Maar als je er zonder verdriet op terug kunt kijken is eigenlijk al heel wat toch? En je beseft daarna extra hoe fijn het is om je gewoon goed te voelen. Voorheen was dat juist heel vanzelfsprekend! tnx voor je reactie

      Like

      Beantwoorden

  17. Suus wat een mooi maar verdrietig gedicht.
    Gelukkig is na die nare tijd weer de zon voor je gaan schijnen en hebben je kinderen nu
    de beste, liefste, leukste en gekste mama die ze zich maar kunnen wensen.

    Like

    Beantwoorden

Plaats een reactie