Gisterenochtend ging bij mij om 8.30 uur de telefoon….. De mama van een heel gevoelig manneke (7 jaar) belde me op. Ik ken haar al langer en als ik haar tegenkom kletsen we vaak over het thema hoogsensitiviteit. Haar zoontje is namelijk enorm hoogsensitief. En dag in, dag uit, loopt hij tegen een dikke muur van onbegrip aan.

ZO moelijk om dit als ouder te begrijpen en om hem het “juiste” te bieden. Op veel plekken waar ze komen gaat het mis doordat ze niet begrepen worden. En bijna iedereen heeft er uiteraard z’n oordeel over. OF het is “flauwekul”, of “je moet er niet zo in mee gaan” of “je moet gewoon strenger zijn voor hem”  en zo kan ik nog wel 10 dingen op noemen die DOODvermoeiend zijn en waar je als ouder ook gewoon niet aan went. Of , beter gezegd, waar je gewoon niet aan WIL wennen! En kun je nagaan wat zo’n manneke op die momenten denkt en voelt……

Het is ook lastig om HSP (hoogsensitieve personen) te begrijpen, want je hebt ZOVEEL verschillende kenmerken die bij hoogsensitiviteit horen wat vaak gezien wordt als “vervelend” of “storend”, maar wat puur te maken met externe prikkels en het feit dat het kind zichzelf op dat moment niet veilig, of zelfs “niet begrepen” voelt. Hieronder zie je de kernmerken (bron: kind & co)

Het is in de grote klassen van tegenwoordig ook een ware crime voor dit soort kinderen om te kunnen aarden op school! Vaak is het een combinatie van tijdsgebrek , onwetendheid en onmacht waardoor een situatie uit de hand kan lopen. Dat een kind zichzelf zodanig niet begrepen voelt, dat het niet meer naar die school wil. Een schoolwisseling kan een oplossing zijn, maar heel vaak zie je dat ze daar weer tegen hetzelfde aanlopen.

Zo ook bij dit verhaal. De moeder die ik aan de lijn had vertelde me dat de situatie van haar zoontje zodanig “slecht” was dat zijn zelfvertrouwen echt het nulpunt had bereikt en dat hij gewoon niet meer naar school wil omdat ze hem, volgens hem, niet begrijpen. Sommige kinderen niet, sommige leerkrachten niet en sommige andere mama’s niet. Hij zegt ook letterlijk thuis: “Mam ze snappen mij gewoon niet en mijn hoofd zit te vol” . Na vele gesprekken en dingen geprobeerd te hebben, is er besloten dat het beter is dat haar zoontje vanaf a.s maandag voor een tijd naar een soort van “zorgboerderij” gaat. Alleen overdag dan…. Hij krijgt hier ook onderwijs maar ook de nodige zorg. Dit is uiteraard niet over 1 nacht ijs gegaan, maar dat doet er nu even niet toe. Als het goed is zal het zo’n 14 wk zijn en daarin gaan ze het zelfvertrouwen proberen te herstellen en krijgt hij o.a therapie met paarden. Want dieren voelen WEL wat hij bedoeld!

Morgen heeft hij afscheid op school, maar hij wil ZO graag zijn klas een “boodschap” mee geven en daarvoor belde moeder mij. Of ik een mooie poster had in mijn webshop wat eigenlijk zijn situatie samenvat en waardoor mensen het beter begrijpen. Ik verkoop idd allemaal posters met positieve spreuken, maar eigenlijk geen enkele die deze lading dekt……. Ze zouden kabouter langmuts voorlezen om zo een beetje aan de rest uit te kunnen leggen wat er eigenlijk aan de hand was. Dat is uiteraard zeer geschikt.

Al gauw schoot me de poster van http://www.plint.nl te binnen en toen ik deze doorstuurde naar haar…..was het even stil aan de andere kant van de lijn….. “Dat wordt hem!!!!!” hoorde ik toen, deze past helemaal bij mijn zoontjes situatie!!! Dit is de poster waar het over ging:

Gelukkig hadden ze hem nog voor morgen te pakken weten te krijgen en krijgt hij hopelijk morgen een mooi plekje in de groep 3 waar dit manneke waarschijnlijk weer terug zal keren na 14 wk.

Ik vond het zo bijzonder dat een manneke van 7 ZO ontzettend bezig is met zijn afscheid op school. Dat hij niet zomaar een zakje chips wil trakteren en dan weg is. Dat hij zijn klas een boodschap mee wil geven!!!!!! ZO mooi dat zijn ouders hierin meegaan. Petje af, ook voor hen!

Samen met zijn mama waren ze het afscheid voor aan het bereiden en stelden dit schema op: (je moet er op klikken om hem groter te krijgen en m goed te kunnen lezen.)

Werkelijkwaar PRACHTIG!!!!! Ik was diep geroerd toen ik het las en voelde ook meteen de drang om er over te gaan schrijven. Want HOE waardevol is het dat je kind over zulke dingen nadenkt? Het lijkt misschien wel een belemmering maar hij zegt tegen zijn moeder dat hij het “fijn” vindt dat hij zulke dingen voelt. Terwijl ik de brief las, schoot me in een keer een traktatie-idee te binnen en uiteindelijk gaan ze dat morgen aan alle kinderen geven. In eerste instantie vond  hij het geen optie,omdat er een heleboel kinderen hem gekwetst hadden , maar toen ie in bad was geweest zei hij “Mam, ik wil het toch geven aan alle kinderen morgen, want er zitten ook een heleboel kinderen die mij wel proberen te begrijpen en die ook heel gevoelig zijn” Dit is de traktatie:

Hij heeft geregeld dat een mama van een ander kind (waar hij zichzelf heel veilig bij voelt) met hem het afscheid gaat vieren want hij zei tegen zijn eigen moeder: “mam ik wil liever niet dat jij met mij mee gaat want ik voel dat jij dat niet aan kunt, laat mij maar met deze moeder gaan”

Terwijl ik dit typ rolt er een traan over mijn wang, gewoon omdat ik het ZO bijzonder vind en ZO knap. Ik hoop van harte dat hij morgen het afscheid krijgt wat hij voor ogen had en dat de rest de boodschap op zal pikken!

Een dikke high five voor dit manneke en een diepe buiging voor zijn ouders!

Zullen we, wanneer we naar kinderen (en volwassenen) kijken, proberen te doen wat er op het kaartje aan de sleutel staat? (wie weet gaat het hart zelfs open)

Fijne avond allemaal!

xx